Liber

 1    I|        inquam, mirum si praedictus philosophus, Hermes uidelicet, nullis
 2    I| describitur.~ ~[1.75] Dicit itaque philosophus animam ipsam esse~ ~ex indiuidua
 3    I|      beneficia.~ ~[1.79] Cui etiam philosophus totam uim et concordiam
 4    I|       inducit dicens:~ ~Pythagoras philosophus, quem: quasi magistrum suum
 5    I|    consueuerit, ille non mediocris philosophus et magni philosophi, Ciceronis,
 6    I|       sapientia Dei Patris, summus philosophus eiusque sequaces plurimum
 7    I|            Non enim sine causa hic philosophus prae caeteris commendatur
 8    I|           Pantaenus Stoicae sectae philosophus, ob praecipuae eruditionis
 9   II|     capitulo sexto:~ ~Est, inquit, philosophus qui diuinarum et humanarum
10   II|      sophus', id est sapiens, aut 'philosophus' dicebatur ex quantacumque
11   II|          accepisse dicerent, quasi philosophus ipsam docuisset sophiam.~ ~[
12   II|   obscoenitatem tantus institueret philosophus, a quo totum moralis disciplinae
13   II|           assistentes, ipsemet ait philosophus:~ ~Quae ubi poeticas musas
14   II|              Apud Graecos, inquit, philosophus ille laudabatur qui omne
15  III|        ignoti dei aram magnus ille philosophus Dionysius Areopagita Paulo
16  III|    obumbratio.~ ~De quo etiam ille philosophus ait:~ ~  Qui tempus ab aeuo
17  III|           liquidum est, cum summus philosophus 'nec quid sit dicere ausus
18   IV|          secundum quod et ipse eam philosophus a Deo et noy iuxta sapientes
19   IV|    diuersitatem donorum, ita etiam philosophus eumdem, qui in essentia