Liber

 1    I|           quod utrisque conuenit, utriusque communio; significetur,
 2   II|           nostrae praeponere, qui utriusque Testamenti paginis et innumeris
 3   II|        naturali quam scripta lege utriusque Testamenti et tot uel ipsius
 4  III|          est, Filius sit, cum sit utriusque unica et indiuidua prorsus
 5  III|      eadem penitus substantia sit utriusque personae?~ ~[3.109] Denique,
 6  III|      dicuntur, quia cum eadem sit utriusque essentia, non potest in
 7  III|          sit eadem numero penitus utriusque substantia. Verbi gratia,
 8  III|          nonnumquam eadem persona utriusque officii sit. Sed cum Aristoteles
 9   IV|          eamdem esse proprietatem utriusque personae, ita uidelicet
10   IV| nauigahile, licet una penitus sit utriusque substantia. Sic etiam, licet
11   IV|         dicere idem esse proprium utriusque, sed hanc personam idem
12   IV|        quod non est idem proprium utriusque, licet etiam dicere 'Pater
13   IV|    spectat, ut uidelicet idem sit utriusque proprium, ut expositum est,
14   IV|   necessario inest qui necessario utriusque est Spiritus.~ ~[4.154]