Liber

 1    I|      potens sit et sapiens, sed nequaquam benignus, tanto ad nocendum
 2    I|         caelestibus luminaribus nequaquam refellere audet, sed sibi
 3    I|         et hoc eis imponam quod nequaquam ipsi senserint, attendat
 4   II| doctrina perhibet.~ ~[2.27] Qui nequaquam, ut arbitror, tam diligenter
 5   II|    immortalitatem animae uidit, nequaquam faciendum, quin etiam prohibendum
 6  III|      tamen ipsum materiatum ibi nequaquam est materia nec ipsa materia
 7  III|  relatiue secundum eas dicitur? Nequaquam utique. Alioquin et cum
 8  III|       substantia.~ ~Quae quidem nequaquam definitio dicenda est trium
 9   IV|        Deo minime conuenit, ubi nequaquam multitudo est rerum, sed
10   IV|     Socratem esse fratres. Quod nequaquam dici solet, nisi ad ostendendum
11   IV|         Filiu quantum ad Patrem nequaquam dicendum esse arbitror Spiritum,
12   IV|         arbitror Spiritum, quia nequaquam, dari ei potest cui abesse
13    V|         quamuis rationalis sit, nequaquam suo regimini sufficere constat,
14    V|      quod eum Deus saluet. Quod nequaquam uerum est, ut supra iam