Liber

 1    I|      substantiam dixit secundum propriae sapientiae discretionem,
 2    I|        sui patris iure naturali propriae existentiae suae dicitur
 3   II|         nobis sunt exempla, qui propriae saluti suorum sospitatem
 4  III|       haereticus fiat nisi quem propriae elationis aestimatio caeteris
 5  III| diuersus hoc est ex discretione propriae essentiae ab ipso alius,
 6  III|         ex discretione scilicet propriae substantiae. Multo minus
 7  III|    omnium spirituum naturam ita propriae sinceritatis subtilitate
 8    V|        seu regi, nullus est cui propriae ratio non suggerat conscientiae.
 9    V|      quae sua sunt. Amor quippe propriae gloriae superbia dicitur.
10    V|   inquit, est amor excellentiae propriae.~ ~Est, inquam, omnis superbia
11    V|     inquam, omnis superbia amor propriae gloriae, sed non conuertitur.
12    V|       superbiae definitio 'amor propriae gloriae', sed 'ambitio propriae
13    V| propriae gloriae', sed 'ambitio propriae gloriae'. Non est enim ambitio