Liber

 1    I|       praecepit atque ita furentis animum adolescentis ad statum mentis
 2    I|        Deum ipsum quem Pythagoras 'animum' uocat, 'mentem' a Tullio
 3    I|          94] Mentem itaque, id est animum siue animam, Deum dixerunt
 4   II|         flexisse permemoratur. Hic animum intendit ad hoc quod esset
 5   II|          diuini capax est solumque animum eius expediunt, qui decreuit
 6   II|            eo inter caetera:~ ~Hic animum intendit ad hoc quod esset
 7   II|         necesse ut etiam sapientis animum moueant, ita ut parumper
 8   II|            interesse censent inter animum sapientis et stulti, quod
 9   II| sollicitudinem iactans, languentis animum desperatione perturbet.
10   II|            umquam fuerunt boni, et animum liberum quocumque uult transfert.
11   II|           quae finguntur alliciunt animum, atque a sacrae lectionis
12   IV|            Quamobrem sanandum esse animum ad intuendam incommutabilem
13    V| interuniuersos philosophos diuinum animum omnium effectorem naturarum