Liber

 1    I|   Sapientia sic:~ ~Omnem habens uirtutem, omnia prospociens, et qui
 2    I|         est per caritatem atque uirtutem natiuitati eius impertiens;
 3    I|         ne omnino iam caderent, uirtutem incommutabilitatis acceperunt.~ ~[
 4   II|     confiterentur. Quippe cuius uirtutem, siue nascentis seu morientis,
 5   II|    Patris Christum Dominum, Dei uirtutem et Dei sapientiam Apostolus
 6   II|       potius 'amore Dei', ac si uirtutem uel aliquod bonum opus habere
 7   II|         finem boni esse propter uirtutem uiuere, et ei soli euenire
 8   II|         omnino fortitudinem aut uirtutem apparere, non esse, immo
 9   II| attineat. Nec nos quidem in hoc uirtutem Diogenis satis commendare
10   II|       93] Bene autem dicit hanc uirtutem non solum apud Deum notam,
11   II|            2.106] Quantum autem uirtutem pudicitiae Deus approbet
12   IV|        speciem quidem pietatis, uirtutem autem eius abnegantes.~ ~