Liber,  Cap.

 1    I,    23|       etiam tantam gratiam fidei meruit, ut potentia miraculorum
 2    I,    37|        socius praedicationis, et meruit heres esse dignitatis. Pontificale
 3    1,     6|         pro cuius rei magisterio meruit vir dilectus Deo et hominibus,
 4    1,     8|   Postquam vero ducatum Saxoniae meruit, iudicio et iusticia gubernavit
 5    1,    28|      Johanne, virgam episcopalem meruit ab Ottone tercio. Primus
 6    1,    45|     successit, deinde Walthardus meruit cathedram.~ ~Interea noster
 7    1,    67|     pastoralem a caesare Conrado meruit, palleum a papa iuniore
 8    1,    76|   advenit, cuius patrocinio ille meruit Hildinensem episcopatum.
 9  III,    14|  erroneus, et sic demum ordinari meruit a quodam Polaniae archiepiscopo.
10  III,    15|        omnium alacritate suscipi meruit, ut gentem Wirmilanorum
11  III,    42|       curiam deferens, nil aliud meruit quam derideri. Nam et rex
12  III,    48|       vero nichil aliud servitii meruit, nisi ut dominus vocaretur.~ ~
13  III,    53|        palmam capitis abscisione meruit. Alter, quidam Alfwardus
14  III,    58| vicedomnatus, iam septies consul meruit. Nactus vero locum dignitatis,
15  III,    69|          dictum est. A papa vero meruit hoc dignitatis privilegium,
16  Sch       |        invasus spiritu, non ante meruit liberari, quam sua ecclesiae
17  Sch       |          Deo carus nomen sortiri meruit.~ ~Schol. 27. Olaph Trucci
18  Sch       |         Qui postea sanctus fieri meruit.~ ~Schol. 34. Ramsolan sita