Liber,  Cap.

 1    I,     8| interrogare proprium erat illius gentis. Equorum quoque presagia
 2    I,     8|  explorare solebant. Eius quippe gentis cum qua bellandum fuit,
 3    I,    15|        et alios propter novellam gentis Saxonum conversionem, qui
 4    I,    19|          innumerabilem utriusque gentis multitudinem traxit ad fidem.
 5    I,    39|  mediatoribus, pacem firmam ritu gentis per arma iuraverunti. Erant
 6    I,    41|      nomen eius singulari quodam gentis colitur desiderio, adeo
 7    1,     7|           propter veteres illius gentis seditiones, Saxonia ducem
 8    1,    34|       Dei, pro submovendo illius gentis paganismo, aliud dicitur
 9    1,    61|       fidem convertisset, ydolum gentis nomine Thуr, stans in concilio
10    1,    70|     convaluisse, si conversionem gentis avaricia principum non praepediret.
11  III,    15|          cum satisfactione fidem gentis pollicentes. Gavisus igitur
12  III,    67|  gentibus sive a ceteris arctoae gentis legatis adiri posset, ex
13  Des,    29|         cremata, fore, ut tocius gentis conversio sequeretur. Quam
14  Des,    42|       plebe repellens,~Afflictae gentis moerorem in gaudia vertis.~
15  Sch       |           ut arbitror, sed vitio gentis. Nec tamen illi malo defuit
16  Sch       |         Anunder, cum sacrificium gentis statutum nollet demonibus