Liber,  Cap.

 1    I,     8|          sui nominis lumine verae fidei perducere dignatus est.
 2    I,    10|           cerimoniis, christianae fidei sacramenta susciperent et
 3    I,    13|          sicut et Saxonum, ostium fidei aperuerat, partem praenominatae
 4    I,    17|            Qui et mox christianae fidei cathecismo imbutus, apud
 5    I,    23|          Qui etiam tantam gratiam fidei meruit, ut potentia miraculorum
 6    I,    60|         noster Unni videns ostium fidei gentibus apertum esse, gratias
 7    1,     8| decorisque formae, cum pro merito fidei et humilitatis, quam dominis
 8    1,    13|         subiugatis christianaeque fidei copulatis Sclavorum gentibus,
 9    1,    58|       legitima genuit, cognomento fidei et gratiae dictus est Iacobus,
10  III,    14|          adhuc neophitos non sana fidei nostrae doctrina corruperit.
11  III,    33|           ingenii, etiam violatae fidei arguebatur in regem. Praeterea
12  III,    63|         in finem. Illum ergo suae fidei ammonens et diuturni servitii,
13  III,    69|          umquam voluit. Pro cuius fidei merito a rege quidem ut