Capitulum 1.

Adaldagus archiepiscopus sedit annos 53. Iste est qui nobis, ut dicitur, rem publicam restituit. Genere illustris, aetate iuvenis, decorus specie morumque probitate speciosior, a choro sumptus est Hiltineshemensi, consanguineus et discipulus beati Adalwardi, Ferdensis episcopi, cuius tunc vita probata, fama illaesa et fides in palatio erat cognitissima. Quem ferunt etiam doctrina et miraculis celebrem, Sclavorum populos eo tempore praedicasse, quo noster Unni ad Scythas legatus extitit. Eius nimirum opera et testimonio commendatus in curia Adaldagus ferulam pastoralem suscepit a magno Ottone; palleum episcopale sumpsit a papa VII. Leone, manus impositionem, sicut praedecessores eius, a Magontino praesule. Necdum autem Hammaburgensis cathedra habuit suffraganeos, quos huius Adaldagi studio recepit.