Capitulum 74.

[Alebrandus autem archipraesul omnibus acceptus, a Bernardo duce ac germano ducis Thiadmaro pro libertate animi valde honoratus est. Solis invisus erat malefactoribus, sicut Utoni marchioni, cuius superbiam ipse contudit sua magnanimitate.] Interea filiorum secundus Chnut, qui regnavit in Nortmannia, Suein obiit. Tunc Nortmanni elegerunt Magnum, qui erat filius Olaph martyris a concubina. Magnus statim invadens Daniam, possedit duo regna, Hardechnut, rege Danorum, cum exercitu morante in Anglia. Qui mox adversus Magnum Schol.57 pugnaturus consanguineum Suein classi praefecit. Suein victus a Magno cum in Angliam remearet, Hardechnut mortuum repperit. [Ipso tempore ferunt Ascomannos et pyratas per ostium Wirrahae progressos venisse usque ad Lismonam, insperate omnia vastantes. Quibus inde redeuntibus ad naves bellum ad Aunon illatum est, ibique maxima pars eorum trucidata fertur.] In cuius locum Angli prius elegerunt fratrem eius Eduardum, quem de priori marito Imma genuit, vir sanctus et timens Deum. Isque suspectum habens Suein, quod sceptrum sibi Anglorum reposceret, cum tyranno pacem fecit, constituens eum proximum se mortuo regni Anglorum heredem, vel si filios susceperit. Tali pacto mitigatus Suein, in Daniam remeavit. Multa praelia Suein cum Magno feruntur. Tociens Suein victus ad regem Sueonum fugiens pervenit Anundum.