Adamus Bremensis
Gesta Hammaburgensis Ecclesiae Pontificum

LIBER TERTIUS.

Capitulum 38.

«»

Link to concordances:  Standard Highlight

Link to concordances are always highlighted on mouse hover

Capitulum 38.

 

Quibus accesserunt cottidie aliignathones, parasiti, somniatores et rumigeruli, qui ea, quae ipsi confinxerunt nobisque placitura rebantur, iactabant sibi per angelos revelata; iam publice divinantes Hammaburgensem patriarcham - sic enim vocari voluit - cito papam futurum, aemulos suos a curia depellendos, ipsum vero solum diuque rem publicam gubernaturum, atque ita fieri longaevum, ut quinquaginta annos excederet in episcopatu, postremo per illum virum quaedam aurea secula orbi ventura. Et haec quidem licet fide ab adulatoribus et pro quaestu promitterentur, episcopus tamen, quasi de coelo sonuissent, vera omnia putabat, tractans ex scripturis quaedam praesagia rerum, quae fieri debeant, hominibus data vel in sompniis vel in auguriis vel in communibus sermonum loquelis vel in non solitis elementorum figuris. Quare dicitur eum morem insuevisse, ut, dum cubitum ibat, fabulis delectaretur; cum expergisceretur, sompniis, quotiens vero iter incepit, auspiciis. Aliquando etiam totum diem sompno indulgens, noctu pervigil aut lusit ad aleas aut mensae assedit. Cum autem recumberet ad mensam, hilariter habundanterque omnia praecepit exhiberi convivis, ipse a convivis ieiunus interdum surgens, semper autem ex officio paratos habens, qui advenientes reciperent hospites, magnopere curavit, ne non multum illum haberent; adglorians, hospitalitatem porro maximam esse virtutem, quae cum non careat divina mercede, saepe etiam inter homines habeat vel maximam laudem. Recumbens autem non tam cibis aut poculis quam faceciis oblectabatur, aut regum hystoriis aut raris philosophorum sentenciis. Si vero erat privatus, quod raro accidit, ut solus et absque hospitibus maneret vel regiis legatis, tunc fabulis aut somniis, semper autem sobriis ocium terebat loquelis. Raro fidicines admittebat, quos tamen propter alleviandas anxietatum curas aliquando censuit esse necessarios. Ceterum pantomimos, qui obscenis corporum motibus oblectare vulgus solent, a suo conspectu prorsus eiecit. Soli medici cum illo regnabant, difficilis aditus fuit ceteris, nisi gravior causa posceret aliquos intromitti laicos. Unde etiam accidit, ut videremus ostium thalami sui, quod primo omnibus patuit ignotis vel peregrinis, tali postmodum custodia vallatum esse, ut magnis de rebus legati potentesque seculi personae aliquando pro foribus inviti expectarent per ebdomadam.

 


«»

Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA1) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2009. Content in this page is licensed under a Creative Commons License