Capitulum 67.

Igitur corpus archiepiscopi magno stupore totius regni a Goslaria Bremam portatum, decimo die, quod est in annuntiatione sanctae Mariae, condigna populorum frequentatione sepultum est in medio chori novae, quam ipse construxit, basilicae; cum tamen affirment, illum saepe antea rogasse, ut sepeliretur in urbe metropoli Hammaburg, quam, sicut decessores sui, omni semper amore censuit esse colendam. Ibi namque, dum adhuc viveret, plerumque totam aestatem transigens, praecipuas sollempnitates cum magna gloria celebravit. Ibi promotiones ecclesiasticorum ordinum legitimis temporibus gravi prorsus reverentia sepius implevit. Ibi tempus et locum, quo a nostris ducibus seu a proximis Sclavorum gentibus sive a ceteris arctoae gentis legatis adiri posset, ex more constituit. Tantum honorem destructae urbi tantumque amorem habens exhaustae matri, ut in illa diceret impletum scripturae vaticinium, quae dicit: 'Laetare sterilis, quae non paris, quia multi filii desertae, magis quam eius quae habet virum'.