Liber

 1 Prae|     distinctio trium personarum in deo uel guid sonent in ipso
 2    1|        quippe sunt quae nos omnino deo subiectos efficiunt, timor
 3    1|            ad haec distinguenda in deo translata sint a consuetis
 4    1|          insinuetllr pluralitas in deo, quomodo <et> trinitas,
 5    1|   sapientiam conceptam parturiri a deo, ac si dictum sit ipsam
 6    1|           ab aeterno prouisa sit a deo et predestinata, hoc utique
 7    1|         siue sapientiam coaeternam deo, quam dicit conuenit "omnisapientiam",
 8    1|           Omnis sapientia a domino deo est, et cum illo fuit semper,
 9    1|      mentem, quam "noym" uocat, ex deo natum atque ipsi coaeternam
10    1|        quem sapientiam dicimus, ex deo patre aeternaliter genitum.~ ~
11    1|          esse astruxerit tertiam a deo et noy personam ubi uidelicet
12    1|           summo natam et profectam deo -- cum de his, inquam, loquuntur
13    1|            inquam, loquuntur summo deo et mente, nihil fabulosum
14    1|        Plato animam locatam esse a deo in medietate mundi eamque
15    1|            legunt Platonem, eum de deo ista sensisse quae multum
16    1|            uoluntate carnis sed ex deo natum est. Sed quia uerbum
17    1|           arbitratus esse aequalis deo quia naturaliter id ipsum
18    1|   infidelium postea ueniet. Dabunt deo alapas manibus incestis
19    2|    uidelicet donum maximum, quod a deo accepit, sibi ascribit et
20    2|             Qui etiam, cum noym ex deo natam esse assereret, id
21    2|       trinitate personarum quae in deo sunt, immo deus sunt unus.
22    2|           trium personarum quae in deo sunt dicenda est aliud ab
23    2|      inmunem, ut nihil scilicet in deo sit quod deus non sit. Omne
24    2|        aliqua seu aliud aliquid in deo sit quod deus non sit, utique
25    2|          autem dicat qualitates in deo sic esse ut nec deus sint
26    2|        esse ut nec deus sint nec a deo facte, sed in deo aeternaliter
27    2|            nec a deo facte, sed in deo aeternaliter permanentes
28    2|          conficiant, profecto ipso deo naturaliter priores sunt,
29    2|        ergo sapientia forma sit in deo non substantialis ei, sed
30    2|       diuersa sint et nulla sit in deo rei diuersitas, aut in re
31    2|           re quam in uocabulis, in deo autem nihil est in re praeter
32    2|             Aut si idem penitus in deo substantia sit et personae,
33    2|     indiuidua essentia. Sed nec in deo ulla potest esse uariatio,
34    2|        autem minus multa numero in deo sunt ubi nec ulla est formarum
35    2|       filius est, non hoc magis in deo recipiamus, ut is uidelicet
36    2|           V. Denique, cum nihil in deo sit praeter unicam essentiam
37    2| contrariorum".~ ~[2.68] Cum itaque deo ista aptari omnino non possunt,
38    2|     differentia personarum quae in deo sunt, quomodo ipsos doctores
39    2|      nomine non est ausus. Unde in deo nullum propriam inuentionem
40    2|     studiis ipsorum profecimus, ut deo adiuuante, ipsis in hac
41    2|    differentiae personarum quae in deo sunt non cadit, nihil impedit.
42    2|         succedentes permutatur. In deo autem mille formae sunt;
43    2|       mille formae sunt; nec tamen deo minus eum a creaturis differre
44    2|      diuersitas personarum quae in deo sunt, quarum eadem penitus
45    2|           est ut formas aliquas in deo opinemur, sed proprietates
46    2|      trinitate sic ait: "Aliud est deo esse, aliud patrem esse",
47    2|           tamen idem numero sit in deo ipsum ens et pater.~ ~[2.
48    2|      uelimus quid sonet persona in deo, tantumdem ualet quantum
49    2|       plures personas quam tres in deo confiteri cogeremur.~ ~[
50    2|           et innumeras personas in deo conuenit confiteri? Quippe
51    2|            pauciores nullo modo in deo esse concedimus, cum persona
52    2|         concedimus, cum persona in deo tantumdem sonet quantum
53    3|         trinitas personarum que in deo sunt, in uocabulis an in
54    3|           licet idem numero sit in deo essentia quod personae,
55    3|           per hoc multitudo sit in deo ex partibus iuncta, friuolum
56    3|      proferre quod tenet de domino deo, timuit dicere tres essentias,
57    3|       multitudo personarum quae in deo sunt partes habebit? Pars
58    3|        accepit, quae nullo modo in deo sunt, ut supra astruximus,
59    3|    discreta. Quod nulla ratione in deo considerari ualet, cuius
60    3|          totum esse aut aliquid in deo prius uel posterius esse,
61    3|          hoc spectat quod etiam in deo uidentur quaedam non ad
62    3|          incommodo posteriora esse deo siue ipsa trinitas licet
63    3|           trium personarum quae in deo sunt, cum sit una essentia,
64    3|           inuicem personae quae in deo sunt, discretae sunt, cum
65    3|         eiusdem significationis in deo sint, in contextu tamen
66    3|            enuntiationibus quae de deo fiunt, quae uidelicet tantum
67    3|         omnino negauerim partes in deo esse atque id necessario
68    3|        esse perductum est, solique deo proprie tribuenda est creatio. "
69    3|        mentem, "noym" appellat, ex deo natam esse asserere, hoc
70    3|         non conuenit dici "deum de deo, lumen de lumine", propter
71    3|           cum dicimus deum esse de deo uel lumen de lumine, "deus"
72    3|   definitionibus diuersa sint, pro deo filio scilicet et pro deo
73    3|          deo filio scilicet et pro deo patre accepta. Et cum dicimus "
74    3|        accepta. Et cum dicimus "de deo" uel "de lumine", in ipsis
75    3| praepositionibus diuersa sint, pro deo filio scilicet et pro deo
76    3|          deo filio scilicet et pro deo patre accepta. Et cum dicimus "
77    3|        accepta. Et cum dicimus "de deo" uel "de lumine", in ipsis
78    3|         statim adiungitur "deum de deo, lumen de lumine", licet
79    3|        filio, cum dicimus "deum de deo, lumen de lumine"?~ ~[3.
80    3|    designauerint dicendo "natum ex deo" siue "filium dei" quam
81    3|            de generatione uerbi ex deo patre breuiter perstrinximus,
82    3|         forte hunc modum prioris a deo patre per hoc remouere nitatur,
83    3|           quod affertur, maxime in deo, ad quem, ut dictum est,
84    3|     aliquod, subsistit. At uero in deo nullae formae penitus sunt
85    3|            quintus prioris modus a deo patre remouetur, quando
86    3|        magis id abhorrendum est in deo, cum eius ineffabili dignitati
87    3|     excogitentur idonea, maxime in deo, in nullo excellentiae eius
88    3|           substantiam esse priorem deo, cum ipse deus, hoc est
89    3|            philosophos hoc loco de deo opponitur. Sed neque generaliter
90    3|            hoc est deum patrem, ex deo et spiritum sapientiae ex
91    3|           cum "pater" hoc nomen in deo proprium sit unius personae
92    3|        scilicet quod deus pater ex deo genitus est, sicut uerbum
93    3|        deum patrem esse genitum ex deo, omnino falsum est, cum
94    3|             propria nomina sunt in deo singularum personarum, sicut
95    3|        inspiciat, qua uidelicet de deo opifice ad similitudinem
96    3|       uoluerit nec coaeternam esse deo et menti. Quod si diligenter
97    3|    aeternum esse astrueret, cum de deo et uerbo eius loquens, patri
98    3|          perceperunt, quia haec de deo naturaliter ratio unumquemque