Liber

 1 Prae|       trinitate, necnon et quare sapientia dei uocetur uerbum aut benignitas
 2 Prae|       potentia dicatur pater uel sapientia filius. Continet insuper
 3    1|          quod deus est, ipsa dei sapientia incarnata Christus dominus
 4    1|       tribus, potentia scilicet, sapientia, benignitate, tota boni
 5    1|          proficit. Unde ipsa dei sapientia incarnata in praedicatione
 6    1|         amor. Potentia quidem et sapientia maxime timorem incutiunt,
 7    1|         designatur, nomine filii sapientia, nomine spiritus sanctus
 8    1|       Fiat, hoc est in coaeterna sapientia sua pater ordinauit facienda.
 9    1|   incarnationem uerbi diuina nos sapientia illuminauerit. De quo etiam
10    1|        subiectorum.~ ~  4. Quare sapientia uocetur uerbum~ ~[1.14]
11    1|      uerbum~ ~[1.14] Verbum ideo sapientia uocatur quod maxime ex uerbis
12    1|  condidisse in uerbo, hoc est in sapientia sua ostendit, id est omnia
13    1|       monstratur his uerbis: Ego sapientia habito in consilio. Dominus
14    1|          uerbi quam id quod ipsa sapientia perhibet se ante constitutionem
15    1|          est a quo generatur. Et sapientia in ipsa substantia siue
16    1|       diuinam potentiam omnia in sapientia pro bonitatis suae arbitrio
17    1|      Unde et scriptum est: Omnis sapientia a domino deo est, et cum
18    1|        mirum, cum Solomonis illa sapientia per concupiscentiam carnalesque
19    1|          summatibus tantum uiris sapientia interpraete sui arcani consciis,
20    2|          quaecumque fortia, quia sapientia huius mundi stultitia est
21    2|         De huius quidem magistri sapientia scriptum est: In maliuolam
22    2|   maliuolam animam non introibit sapientia nec habitabit in corpore
23    2|      quidem implebitur quod ipsa sapientia dei promittit dicens: Si
24    2|    spiritibus caelestibus maiori sapientia preditis plene cognoscitur.~ ~[
25    2|       lux siue feruor, nec anima sapientia est. Hinc est quod etiam
26    2|         itaque potentia dei siue sapientia, aut etiam pars aliqua seu
27    2|    incepit aut potentia eins aut sapientia, profecto ipse qui aeternus
28    2|      risibile".~ ~[2.39] Si ergo sapientia forma sit in deo non substantialis
29    2| accidentalis, utique ipse absque sapientia deus esse posset ac similiter
30    2|         locutionum modos ab ipsa sapientia dei incarnata traditos atque
31    2|    potens, et deus filius diuina sapientia, et spiritus dei diuina
32    2|     potentiam pertineat sicut et sapientia?~ ~[2.115] Numquid hac ratione
33    2|         ex qua pater dictus est, sapientia sit inclusa. Numquid etiam
34    2|  potentiam discernendi, quae est sapientia, duas personas accipiamus?~ ~[
35    3|    dictus est, quia omnia in hac sapientia rationabiliter pater disponit,
36    3|  substantiae portio. Ipsa quippe sapientia quaedam est potentia atque
37    3|         siue filius~ ~Cum itaque sapientia, id est potentia discernendi,
38    3|          similitudinem dicta est sapientia ex omnipotentia gigni, quasi
39    3|   quaecumque efficcre potest, ex sapientia, hoc est potentia discernendi,
40    3|         autem, cum in Prouerbiis sapientia dicit: Dominus creauit me
41    3|          Prior omnium creata est sapientia et intellectus prudentiae
42    3|       patris, cum uidelicet ipsa sapientia ita sit potentia, id est
43    3|       sit pater, quod ex eo quod sapientia est, id est potentia discernendi,
44    3|      potentia, cum ipsa scilicet sapientia quaedam, ut dictum est,
45    3|          esse asseritur, hoc est sapientia ex potentia, cum uidelicet
46    3|     ipsum quod potentia est, sit sapientia, cum ipsa, ut dictum est,
47    3|         cum ipsa, ut dictum est, sapientia quaedam sit potentia atque
48    3|         cum ipsa, ut dictum est, sapientia eo ipso quod sapientia est,
49    3|           sapientia eo ipso quod sapientia est, quaedam sit potentia.~ ~[
50    3|        numero siue essentialiter sapientia quod potentia, hoc est filius
51    3|       hoc est filius quod pater, sapientia tamen ex potentia est, modo
52    3|          patre, non potentiam ex sapientia, quod esset patrem gigni
53    3|       potentia uel sapientiam ex sapientia, quod esset idem ex seipso
54    3|          idem essent definitione sapientia et potentia, uel homo et
55    3|       concedi oporteret quod, si sapientia esset ex potentia, uel homo
56    3|          patre cum scilicet ipsa sapientia, hoc est potentia discernendi,
57    3|   potentia prior sit quam diuina sapientia, sicut animal homine et
58    3|         filio, hoc est potentiam sapientia, cum sapientia, hoc est
59    3|         potentiam sapientia, cum sapientia, hoc est potentia discernendi,
60    3|        omnia efficere potest, ex sapientia uero tantum discernere ualet.~ ~[
61    3|         uel homo ex animali, ita sapientia ex potentia, hoc est filius
62    3|     patre, cum uidelicet id quod sapientia est, necessario exigit ut
63    3|  naturaliter priorem esse diuina sapientia, hoc est patrem filio, siue
64    3|        omnino a potentia dei uel sapientia disiuncta est. Cum enim
65    3|         diuina nullo modo absque sapientia potest esse, cum nec deus
66    3|         existere possit <absque> sapientia, cum aeque sapientiam ipsam
67    3|        potentia prior sit diuina sapientia, id est pater filio, quo
68    3|         supra astruximus, diuina sapientia sit quaedam diuina potentia.
69    3|        diuina potentia ac diuina sapientia, cum uidelicet neuter absque
70    3|   singulare sit, sicut et dhlina sapientia, cum haec de differentibus
71    3| tantumdem sonans quantum "diuina sapientia". Neque enim unusquisque
72    3|          genitus quantum "diuina sapientia", et "pater" siue "ingenitus"
73    3|       diuina potentia uel diuina sapientia, uerum etiam in eo quod
74    3|          quam potentia diuina et sapientia diuina.~ ~[3.87] Haec de
75    3|         est aliqua potentia siue sapientia, immo caritatis affectus
76    3|           quam id quod incarnata sapientia discipulis insufflans ait:
77    3|       quia ex potentia moderante sapientia effectus descendit, ex quo