Liber

 1 Prae|        quid uelit distinctio trium personarum in deo uel guid sonent in
 2    1|           1. Quid uelit distinctio personarum~ ~[1.1] Summi boni perfectionem
 3    1|              2. Quid sonent nomina personarum~ ~Patrem quidem secundum
 4    1|          ad multitudinem diuinarum personarum accomodetur, ut uidelicet
 5    1|          diuersitatem sed secundum personarum proprietates? Nam et ibideln
 6    1|          sequentibus distinctionem personarum adnectit, quasi ad determinandum
 7    1|         commemoratio fit diuinarum personarum, hoc est omnipotentiae dei
 8    1|      quoque pluralitatem diuinarum personarum illud attinet quod in sequentibus
 9    1|            dei trinitatem exprimit personarum, patris uidelicet et filii
10    1|         acceptum sit commune trium personarum, secundum hoc scilicet quod
11    2|            de diuersitate scilicet personarum in una et indiuidua penitus
12    2|           substantiae ac trinitate personarum quae in deo sunt, immo deus
13    2|          excepto hoc quod ad trium personarum attinet discretionem patris
14    2|           Et haec quidem est trium personarum ab inuicem discretio, quam
15    2|      indiuidua ac singularis trium personarum essentia siue substantia.
16    2|        natura, cum unaqueque trium personarum sit eadem diuina substantia.
17    2|            minus ergo aliqua trium personarum quae in deo sunt dicenda
18    2|         trinitas sine subsistentia personarum, sicut sabelliani putauerunt;
19    2|       consistunt, ita ut unaqueque personarum sit eadem penitus substantia
20    2|       Platone, cum uidelicet trium personarum una sit singularis essentia,
21    2|        impedimento sit diuersitati personarum, nec diuersitas personarum
22    2|         personarum, nec diuersitas personarum impedimento sit singularitati
23    2|           trinus ipse sit in trium personarum discretione.~ ~[2.43] Quo
24    2|       unitate essentiae trinitatem personarum impugnant ac rursus ex diuersitate
25    2|           ac rursus ex diuersitate personarum identitatem essentiae oppugnare
26    2|          inquiunt, haec diuersitas personarum in solis uocabulis consistit,
27    2|  respiciamus, iam non est trinitas personarum aeterna, cum ipsa impositio
28    2|        uocabulorum haec distinctio personarum sit accipienda, multo plures
29    2|          Sin autem haec diuersitas personarum magis accipienda sit in
30    2|    spiritus sanctus", si nulla sit personarum similitudo, quarum nulla
31    2|          illa et unaqueque ipsarum personarum substantia sit et deus,
32    2|     negemus, quia, licet unaqueque personarum substantia sit siue deus,
33    2|           substantiae diuersitatem personarum consideremus, cum nullus
34    2|           secundum quem diuersitas personarum ualeat ostendi.~ ~  3~ ~[
35    2|     arguere niteris de differentia personarum quae in deo sunt, quomodo
36    2|    obstaculum, quod de differentia personarum unius penitus essentiae
37    2|        ignotus.~ ~  De differentia personarum~ ~[2.81] Quod autem nobis
38    2|            modus iste differentiae personarum quae in deo sunt non cadit,
39    2|         substantiae et diuersitate personarum pendeat, nec aliter ipsa
40    2|           quo consistat diuersitas personarum quae in deo sunt, quarum
41    2|            loquitur. Quarum quidem personarum diuersitas, cum eadem sit
42    2|        alterum, sicut et diuinarum personarum diuersitas secundum proprias
43    2| rationabilius uidetur ut discretio personarum magis acciperetur secundum
44    2|     uidelicet dicta sit haec trina personarum distinctio -- ad commendationem
45    2|        unitas dei, in quo trinitas personarum sit accipienda, ad suprapositas
46    3|   Quaesitum primum est an trinitas personarum que in deo sunt, in uocabulis
47    3|            At si quis multitudinem personarum etiam per se multitudinem
48    3|     partibus, numquid et multitudo personarum quae in deo sunt partes
49    3|   Oportebit itaque quamlibet trium personarum ipsa trinitate quam constituunt,
50    3|              in" uero continentiam personarum in trinitate demonstrat,
51    3|           est, ita quaelibet trium personarum non est prior trinitate,
52    3|         cum ea, cum uidelicet alia personarum sine aliis esse nullatenus
53    3|          quod, cum unaqueque trium personarum sit deus siue substantia,
54    3|     substantias, quamuis unaqueque personarum deus est siue substantia,
55    3|           essentia? Cum enim trium personarum secundum grammaticos quae
56    3|     homines dicimus, cum sit trium personarum eadem essentia, hoc est
57    3|            Eadem de causa et trium personarum quae in deo sunt, cum sit
58    3|        manifestum, quia diuersitas personarum ad distinctionem proprietatum
59    3|             Quippe diuersitas illa personarum non in discretione essentiae
60    3|       diximus, sicut et diuersitas personarum secundum grammaticos quae
61    3|        negare queat quin unaqueque personarum potens sit et sapiens et
62    3|          sint indiuisa opera trium personarum, quarum nullo modo diuersa
63    3|    essentia, pro diuersitate tamen personarum et operum quaedam specialiter
64    3|          fidei commune nomen trium personarum, quod est deus uel lumen,
65    3|      nomina sunt in deo singularum personarum, sicut et "spiritus sanctus",