Liber

 1    1|       substantiam diuinam patrem et filium et spiritum sanctum tribus
 2    1|           nihil ei resistere queat; filium autem eandem diuinam substantiam
 3    1|         personas, hoc est patrem et filium et spiritum sanctum, ac
 4    1|         spiritus sancti. Bene autem filium designans addidit noster,
 5    1|      Trinitate ait: "Verbum idcirco filium nuncupauit ut ostenderet
 6    1|          posuit, ostendens scilicet filium ex patre et semper gigni
 7    1|   coaeternam esse perhibuit, id est filium, quem sapientiam dicimus,
 8    1|           tuum cognosce dominum dei filium esse'. 'Alio loco filium
 9    1|            filium esse'. 'Alio loco filium dei symbolon appellat, id
10    2|            esse, et coaeternum sibi filium aeternaliter gignere, filii
11    2|              Nam utique pater habet filium, nec tamen ipse est filius,
12    2|         deum generet, hoc est pater filium, numquid substantia substantiam
13    2|         diximus, et coaeternum sibi filium aeternaliter gignere, filii
14    2|       patrem, hoc est potentem, uel filium hoc est sapientem, uel spiritum
15    2|            eum esse patrem simul et filium et spiritum sanctum. Tale
16    2|            Tale est etiam patrem et filium et spiritum sanctum esse
17    2|        intelligi conuenit patrem et filium et spiritum sanctum, ut
18    3|             definitione patrem quod filium.~ ~[3.30] Nam et sic solemus
19    3|           tamen esse patrem et esse filium. Unde Augustinus libro V
20    3|         diuersum sit patrem esse et filium, non est tamen diuersa substantia".
21    3|    confirmare uidetur ut concedamus filium siue spiritum sanctum esse
22    3|        oportere concedi patrem esse filium. Quod est dicere, ut supra
23    3|             potestates, uel mittere filium in mundum, uel obedientiam
24    3|            ex omnipotentia, hoc est filium a patre, ad eam similitudinem
25    3|      dominum", hoc est pater genuit filium. Qui, scilicet Mercurius,
26    3|           esse ex potentia, hoc est filium gigni ex substantia patris,
27    3|        natam esse asserere, hoc est filium ex ipsa patris substantia
28    3|            sententiae suae monstrat filium ex ipsa patris substantia
29    3|         superius exposito, quod est filium gigni ex patre, non potentiam
30    3|           lumen de lumine", propter filium, qui ex patre est, cum uidelicet "
31    3|    generatum et generantem, hoc est filium et patrem, ideoque per appositas
32    3|        dicendo "natum ex deo" siue "filium dei" quam prophetae dicendo
33    3|         appellaret. Cum uero dicit "filium" ac per hoc ipsum de substantia
34    3| philosophorum maxime assentiens, se filium dei magis quam uerbum appellat
35    3|   exprimamus uidemur cogi concedere filium esse naturaliter priorem
36    3|         principium sine principio", filium "principium de principio",
37    3|              3.73] Quis etiam neget filium quasi partem patris dici,
38    3|            Non itaque recte dicimus filium contrahere ex patre esse
39    3|         quocumque modo intelligamus filium dei habere principium, hoc
40    3|             potentia nasci, hoc est filium ex patre, ad eam scilicet
41    3|             in illis aut patrem aut filium oportet dici <nisi> noua
42    3|           aliqua dignitate precedat filium, cum filius ex patre sit,
43    3|     Mercurii assentire uidetur, qui filium uocat "secundum dominum".
44    3|              Fatendum est patrem et filium principium esse spiritus
45    3|             Tale est ergo patrem et filium esse principium spiritus
46    3|            enim deum esse patrem et filium et spiritum sanctum tale