Liber

 1    1|            ostendamus. Quam quidem diuina inspiratio et per prophetas
 2    1|            per incarnationem uerbi diuina nos sapientia illuminauerit.
 3    1|            Augustinus describens: "Diuina", inquit, "locutio est ipsa
 4    1|         secundum hoc scilicet quod diuina substantia spiritualis est,
 5    1|           mundi locate, hoc est de diuina gratia omnibus communiter
 6    1|      communiter oblata, ipsa etiam diuina facta manifeste concordant,
 7    1|           animos se <extendere> in diuina conari, quandoquidem ab
 8    2|         cupiditatibus animos se in diuina conari et ideo purgandae
 9    2| generatione dixit quantum uoluntas diuina permisit. Qui etiam, teste
10    2|      indiuidua penitus ac simplici diuina substantia et de generatione
11    2|         trium personarum sit eadem diuina substantia. Sed alius est
12    2|      tempore, ita scilicet ut ipsa diuina substantia sic eas habeat
13    2|    ornamentis.~ ~[2.41] Cum itaque diuina substantia singularis prorsus
14    2|        deus, hoc est haec essentia diuina, et deus sit filius, numquid
15    2|            in hac ipsa generatione diuina, de qua Augustinus in I
16    2|  sententiam, recte definiendus est diuina potentia, hoc est deus potens,
17    2|        deus potens, et deus filius diuina sapientia, et spiritus dei
18    2|         sapientia, et spiritus dei diuina benignitas. Et ita pater
19    2|           108] Ne mireris in eadem diuina substantia tres personas
20    3|            ueneratione etiam uerba diuina habenda sint, uis ipsorum
21    3|            2. De generatione uerbi diuina~ ~[3.52] Ac primum de generatione
22    3|          est diuinae sapientiae ex diuina potentia siue ex omnipotentia.~ ~[
23    3|         quam filius patre, hoc est diuina potentia prior sit quam
24    3|            potentia prior sit quam diuina sapientia, sicut animal
25    3|           naturaliter priorem esse diuina sapientia, hoc est patrem
26    3| Aristoteles secundum constituit, a diuina generatione penitus absistit.~ ~[
27    3|          sit illud. Potentia autem diuina nullo modo absque sapientia
28    3|      rursus opponitur quod eo modo diuina potentia prior sit diuina
29    3|          diuina potentia prior sit diuina sapientia, id est pater
30    3|    uidelicet, ut supra astruximus, diuina sapientia sit quaedam diuina
31    3|       diuina sapientia sit quaedam diuina potentia. Sed numquid hac
32    3|             cum ipse deus, hoc est diuina substantia, quaedam sit
33    3|  naturaliter simul sunt, et rursus diuina potentia ac diuina sapientia,
34    3|          rursus diuina potentia ac diuina sapientia, cum uidelicet
35    3|         queat existere. Sed et cum diuina potentia singulare sit,
36    3|           tantumdem sonet quantum "diuina potentia", et "filius" proprium
37    3|          tantumdem sonans quantum "diuina sapientia". Neque enim unusquisque
38    3|      filius" siue genitus quantum "diuina sapientia", et "pater" siue "
39    3|          siue "ingenitus" quantum "diuina potentia"; nam et solum
40    3|       tantum significare quod sunt diuina potentia uel diuina sapientia,
41    3|           sunt diuina potentia uel diuina sapientia, uerum etiam in
42    3|           dicerentur quam potentia diuina et sapientia diuina.~ ~[
43    3|       potentia diuina et sapientia diuina.~ ~[3.87] Haec de generatione
44    3|         formas exemplares in mente diuina considerat, quas ideas appellat,
45    3|          intelligibiliter in mente diuina constitisse antequam in