Liber

 1    1|         esse ipsam potentiam, ipsam sapientiam, ipsam benignitatem.~ ~[
 2    1|         Rursus elegantia operum per sapientiam et bonitatem artificis ostenditur,
 3    1|                 1.23] Tale est ergo sapientiam conceptam parturiri a deo,
 4    1|              ac si dictum sit ipsam sapientiam ex ipsa patris substantia,
 5    1|            qua est, gigni. Tale est sapientiam ludere coram patre et cum
 6    1|         uirtus eorum. Quod uero ait sapientiam coram potentia, id est patre,
 7    1|             est ipsam rationem siue sapientiam coaeternam deo, quam dicit
 8    1|      perhibuit, id est filium, quem sapientiam dicimus, ex deo patre aeternaliter
 9    1|         Mirare illius uitam, mirare sapientiam ac reliquas uirtutes. Quid
10    2|           ego enim dabo uobis os et sapientiam, cui non poterunt resistere
11    2|        creasset aut adhuc insipiens sapientiam sibi condidisset. Quae cum
12    2|  determinauimus, quomodo melius per sapientiam una est persona distincta
13    2|      potentiam discernendi, hoc est sapientiam, conuenienter distincta
14    3|                 3.45] Tale est ergo sapientiam dei esse incarnatam, ac
15    3|       conuersationis suae.~ ~[3.46] Sapientiam itaque dei in carne esse,
16    3|          maxime ascribuntur quae ad sapientiam attinent, sicut est iudicare,
17    3|             omnipotens", dictum est sapientiam gigni ex omnipotentia, hoc
18    3|        contrarium autumat quod nunc sapientiam quasi partem omnipotentiae
19    3|       anathematizaui. Hic uero dico sapientiam quasi partem omnipotentiae,
20    3|        quoque non incongrue dicimus sapientiam gigni ex potentia, hoc est
21    3|    conuertitur. Atque ad hunc modum sapientiam dicimus esse ex potentia,
22    3|              hoc nomen, quod sonat "sapientiam", id est potentiam discernendi,
23    3|           potentiam ex potentia uel sapientiam ex sapientia, quod esset
24    3|           Plato ipsam rationem siue sapientiam dei uocauit "mentem" quam
25    3|        diuinam potentiam et diuinam sapientiam a se mutuo conuerti, cum
26    3|            nec omnipotentia dei aut sapientiam eius aut aliquid aliud principium
27    3| comprehendendo, ita omnipotentia ad sapientiam, in se ita comprehensam
28    3|     abhorreat diuinam potentiam aut sapientiam quadam similitudine totius
29    3|             Cum enim aequaliter tam sapientiam dei quam potentiam necesse
30    3|        absque> sapientia, cum aeque sapientiam ipsam necesse sit esse sicut
31    3|       ipsemet posui quod sicut dico sapientiam ex potentia nasci, hoc est
32    3|        diuinam potentiam et diuinam sapientiam non in eo tantum significare
33    3|   appellatur, et prius potentiam et sapientiam esse oportet, ut postea