Liber

 1    1|        illam unicam maiestatis suae potentiam, quae est omnipotentia,
 2    1|     benignam, immo etiam esse ipsam potentiam, ipsam sapientiam, ipsam
 3    1|        domini" usus est propheta ad potentiam designandam, quia dominorum
 4    1|            si dixerit ipsam diuinam potentiam omnia in sapientia pro bonitatis
 5    1|           assistere, tale est ipsam potentiam nihil efficere nisi praeeunte
 6    2|             ipse impotens in seipso potentiam creasset aut adhuc insipiens
 7    2|             similiter aeternitas ad potentiam pertineat sicut et sapientia?~ ~[
 8    2|     distingui possint quam secundum potentiam. Quod si ideo non oportuit
 9    2| concludantur, eadem ratione nec per potentiam discernendi, hoc est sapientiam,
10    2|         diceretur, cum nos secundum potentiam simpliciter et secundum
11    2|             simpliciter et secundum potentiam discernendi, quae est sapientia,
12    3|       proprie tribuuntur ea quae ad potentiam pertinent, sicut est creasse
13    3|           Et postremo omnia quae ad potentiam ac reuerentiam maiestatis
14    3|         ipsam scilicet commemorando potentiam qua potens est efficere
15    3|             non simpliciter diuinam potentiam, sed omnipotentiam exprimamus,
16    3|          sonat "sapientiam", id est potentiam discernendi, cum "pater"
17    3|              hoc nomen simpliciter "potentiam" sonet, ex ipsa ui sententiae
18    3|          filium gigni ex patre, non potentiam ex sapientia, quod esset
19    3|           patrem gigni ex filio uel potentiam ex potentia uel sapientiam
20    3|             patris" non simpliciter potentiam sed etiam omnipotentiam
21    3|             sed simpliciter diuinam potentiam intelligimus, e conuerso
22    3|         priorem esse filio, hoc est potentiam sapientia, cum sapientia,
23    3|           quod dicat potius diuinam potentiam et diuinam sapientiam a
24    3|              quis abhorreat diuinam potentiam aut sapientiam quadam similitudine
25    3|        anathematizandum est diuinam potentiam esse materiam diuinae sapientiae,
26    3|       Aristotelis rationem, diuinam potentiam naturaliter priorem esse
27    3|             tam sapientiam dei quam potentiam necesse sit esse, nullo
28    3|          hoc nomen "filius" diuinam potentiam et diuinam sapientiam non
29    3|       spiritus appellatur, et prius potentiam et sapientiam esse oportet,
30    3|          ambobus procedere, hoc est potentiam, moderante ratione, ad actum