Liber

501    3|             potentia sapientiae cedit in discussione iudicii, ubi
502    3|                dictus est, quia omnia in hac sapientia rationabiliter
503    3|             reparando post lapsum. Et in hoc pater uerum consilium
504    3|                qualis est regeneratio in baptismo ad dimittenda peccata,
505    3|              caetera sacramenta, quae in aecclesia conficiuntur ex
506    3|               omnino negauerim partes in deo esse atque id necessario
507    3|        confirmauerim. Ibi enim partes in quantitate diuinae essentiae
508    3|              cera, cum tamen idem sit in essentia cera ipsa et cerea
509    3|          umquam prius animalis natura in homine fuerit quam hominis,
510    3|          scilicet ex genere, Boethius in libro Diuisionum aperit,
511    3|          aperit, dicens genus diuidi "in quasdam a se creationes
512    3|      accipimus. E conuerso autem, cum in Prouerbiis sapientia dicit:
513    3|              uiarum suarum, et rursus in Ecclesiastico scriptum est:
514    3|         iterum: Ipsemet creauit illam in spiritu sancto, "creari"
515    3|            illud Boethii concinit cum in Topicis ait "recte uideri
516    3|               tanquam forma -- utpote in homine animal ipsum et rationalitas
517    3|   rationalitas siue mortalitas. Atque in hunc modum filius ex ipsa
518    3|                Et attende quod, licet in homine eadem essentia sit
519    3|               sit homo et animal, uel in cerea imagine idem sit cerea
520    3|              de deo" uel "de lumine", in ipsis praepositionibus diuersa
521    3|              de deo" uel "de lumine", in ipsis praepositionibus ipsa
522    3|             uel cum dicit Aristoteles in II Perihermeneias utrum
523    3|          oratio orationi, et Boethius in Hypotheticis quod propositionem
524    3|            dicimus: Bonum est sperare in domine quam in homine, ipsa
525    3|            est sperare in domine quam in homine, ipsa comparatiui
526    3|          dicit Aristoteles eorum quae in subiecto sunt rationem non
527    3|               hoc quod premissum est "in subiecto", eodem modo accipitur "
528    3|             Aristoteles, cum diceret "in subiecto" et "de subiecto",
529    3|      fundamento scilicet et supposito in substantia.~ ~[3.64] Nec
530    3|             aspicit; aut cum dicimus "in urbe" et "in urbem" uel "
531    3|             cum dicimus "in urbe" et "in urbem" uel "super Hectorem"
532    3|              3.65] Quid ergo mirum si in simbolo fidei commune nomen
533    3|          lumen, ex appositis transeat in significationem personalium
534    3|           uerum etiam quia hanc fidem in gentibus maxime fructificaturam
535    3|              Gregorio, ubi ait: "Deus in gradibus dignoscetur".~ ~[
536    3|              et iuxta Aristotelem qui in tractatu prioris, ubi uidelicet
537    3|         similitudinibus, si uidelicet in eo tantum accipiuntur similitudines
538    3|             accipiuntur similitudines in quo sunt inductae. Omnis
539    3|           discurrit, quia omne simile in aliquo dissimile esse necesse
540    3|                Si qua ergo similitudo in eo tantum est accipienda
541    3|              ad quod affertur, maxime in deo, ad quem, ut dictum
542    3|            respicit similitudine, cum in pluribus ex eis disiuncta
543    3|      similitudines ad eum inducuntur, in quibus est uitium manifestum:
544    3|             ad uitium spectant, ipsum in aliquo tanquam partem constitutiuam,
545    3|         tanquam partem constitutiuam, in aliquo tanquam materiam
546    3|         consideremus, hoc est similem in aliqua re parti uel materiae
547    3|       materiae cum tamen ipse non sit in eo quod simile est parti
548    3|           omnipotentia ad sapientiam, in se ita comprehensam quantum
549    3|               dominus locutus est; et in Moyse legattir: Si dixerit
550    3|         proprietatem. Materias quippe in II Topicorum definiens,
551    3|           aliquod, subsistit. At uero in deo nullae formae penitus
552    3|         materia aliqua nec materiatum in ipso est, sed tamen simile
553    3|          materiae siue materiato, non in proprietate materiae siue
554    3|          materiae siue materiati, sed in natura generationis superius
555    3|          refelli potest. Primo quidem in eo quod, ut supra meminimus,
556    3|      quantumcumque sanum sensum habet in uerbis his qui hoc dicit,
557    3|             his qui hoc dicit, facile in ipsis scandalum gignere
558    3|        scandalum gignere poterit, cum in usu non dicatur aliquid
559    3|          saepe translationibus utatur in eodem sensu, quando uidelicet
560    3|               sensu, quando uidelicet in uulgaribus uerbis aliquid
561    3|         offenduntur turpitudine etiam in creaturis, quanto magis
562    3|              magis id abhorrendum est in deo, cum eius ineffabili
563    3|         ineffabili dignitati derogare in aliquo uerba uidentur. Unde
564    3|             tamen dicere presumat eum in immundo loco esse, ita ut
565    3|           excogitentur idonea, maxime in deo, in nullo excellentiae
566    3|   excogitentur idonea, maxime in deo, in nullo excellentiae eius
567    3|               fortassis conuenientius in uocibus accipi "prius secundum
568    3|       secundum non-conuersionem" quam in rebus, quia conuersio proprie
569    3|           tenorem constet eos errasse in multis, non solum in his
570    3|          errasse in multis, non solum in his quae ad Deum, uerum
571    3|          attinent. Unde et saepe alii in alios inuehuntur, non mcdiocriter
572    3|             etsi proposita similitudo in his quoque aptari possit
573    3|              communis est, quae tamen in uno eorum ad hoc ualet ad
574    3|            eorum ad hoc ualet ad quod in altero non ualet, hoc est
575    3|             ualet, hoc est id efficit in uno quod non in altero,
576    3|               efficit in uno quod non in altero, ut cum plures idem
577    3|             assignari, non ideo tamen in illis aut patrem aut filium
578    3|           fiat, cum "pater" hoc nomen in deo proprium sit unius personae
579    3|        ingenitus" propria nomina sunt in deo singularum personarum,
580    3|            Cornelii licet aeque omnes in causa nominis imponendi
581    3|        conueniant ita non est necesse in his quae obiecta sunt aut
582    3|             potest essentia sibi ipsi in aliquo preferri, cum idem
583    3|             et diuinam sapientiam non in eo tantum significare quod
584    3|         diuina sapientia, uerum etiam in eo quod haec ex illa est
585    3|               dicitur, sed dilectione in alterum tendit ut esse caritas
586    3|           modum procedendi Athanasius in Simbolo fidei tam a patre
587    3|             affectum benignitatis dei in effectum prodire ex potentia
588    3|              eo scilicet quod ueritas in euangelio de processlone
589    3|               deus spiritum filii sui in nos clamantem: abba, pater.
590    3|               Plato formas exemplares in mente diuina considerat,
591    3|              conceptus diuinae mentis in eflectum per operationem
592    3|             scilicet conceptus mentis in effectum operando prodit,
593    3|           operando prodit, Priscianus in I Constructionum diligenter
594    3|         formas rerum intelligibiliter in mente diuina constitisse
595    3|           diuina constitisse antequam in corpora prodirent", hoc
596    3|           corpora prodirent", hoc est in effecta per operationem.
597    3|            ergo spiritum sanctum, qui in se est omnino simplex, multiplicem
598    3|              philosophus eundem, qui <in> essentia propria aeternaliter
599    3|            effecta, nos uero spiritum in affectu suae bonitatis aeternaliter
600    3|              ipsa relatio non apparet in hoc nomine. Apparet autem
601    3|          quibus dedit refertur". Item in eodem: "Fatendum est patrem
602    3|             ut postea aliquid per eas in effectum ducatur. Tale est
603    3|              esse ostenderet, dicens: In principio erat uerbum et
604    3|            deus erat uerbum. Hoc erat in principio apud deum. Omnia
605    3|            ascribit, dicens: Hoc erat in principio apud deum. Qui
606    3|              principio apud deum. Qui in eo fortasse quod subiunxit
607    3|           uerborum istorum sententiam in libris platonicorum Augustinus,
608    3|         diuinitatem pertinet uerbi se in eis repperisse confirmauit
609    3|               incarnationis mysterio, in quo totam humanae salutis
610    3|              illud ueritatis iudicium in eis compleatur quo dicitur: