Liber

 1    1|      indiuiduam penitus ac simplicem substantiam diuinam patrem et filium
 2    1|          filium autem eandem diuinam substantiam dixit secundum proprie sapientiae
 3    1|       sanctum, ac si dicamus diuinam substantiam esse potentem, sapientem,
 4    2|         dubium esse arbitror diuinam substantiam, sicut partium constitutione,
 5    2|           spiritualis doctor diuinam substantiam simplicem astruit, hoc est
 6    2| substantialiter, ut scilicet diuinam substantiam conficiant, profecto ipso
 7    2|          confirmat, eo scilicet quod substantiam speciei non conficiat sicut
 8    2|             rationibus patet diuinam substantiam omnino indiuiduam, omnino
 9    2|             in re praeter singularem substantiam et indiuiduam et informem,
10    2|          prorsus simplicem unicamque substantiam significet?~ ~[2.60] II.
11    2|           filium, numquid substantia substantiam generat? Et cum eadem sit
12    2|            ait, inquam: "Unamquamque substantiam una specie participare,
13    2|              inter nullam et aliquam substantiam" ylem collocauit, quam omnino
14    2|         Topicorum albedinem non esse substantiam his uerbis: "Substantia
15    2|              iam ostendimus nec deum substantiam esse nec aliquid aliud cogeris
16    2|    praedicatione. II. Verum est enim substantiam esse corpus siue animal,
17    2|             corpus, dicat ipsum esse substantiam corpoream, non substantiam
18    2|           substantiam corpoream, non substantiam coloratam. Quamuis enim
19    2|              inuicem dic1mus, utpote substantiam a qualitate, cum uidelicet
20    3|           dicamus deum "trinum" quam substantiam "trinam".~ ~[3.20] VI. Illud
21    3|          animalis assignet, hoc est "substantiam animatam sensibilem", non
22    3|            ad personas magis quam ad substantiam sunt accomodata hoc loco.
23    3|            ratione oporteret concedi substantiam esse priorem deo, cum ipse
24    3|          etiam dici conuenit diuinam substantiam, hoc est deum patrem, ex