Liber

 1    1|          immo deum unum, non deos plures.~ ~[1.32] De quibus apostolus,
 2    2|           deum esse ac nullo modo plures esse deos, unum dominum
 3    2|           siue dominus, non tamen plures dii sunt aut domini, cum
 4    2|  personarum sit accipienda, multo plures personas confiteri quam
 5    2|       etiam unus tantum deus, non plures.~ ~[2.52] VIIII. Trinus
 6    2|         et deus, et non sint ideo plures substantiae uel dii? Quippe
 7    2|      Quippe quid aliud est dicere plures subslantiae quam dicere
 8    2|           2.55] XII. Quod si ideo plures substantias uel plures deos
 9    2|       ideo plures substantias uel plures deos dici negemus, quia,
10    2|      ratione numquam dicendum est plures homines nec etiam plures
11    2|          plures homines nec etiam plures personas, cum uidelicet
12    2| Participatione", inquit, "speciei plures homines unus; unus autem
13    2|           communis particularibus plures".~ ~[2.87] V. Dicimus etiam
14    2|     astruximus. Alioquin fortasse plures personas quam tres in deo
15    2|       humana ratio comprehendere. Plures autem personas quam tres
16    3|        substantia, non tamen ideo plures dii sunt siue substantiae.
17    3|      personas ac si dicamus sicut plures homines, discretionem rerum
18    3|     Socratem secundum grammaticos plures personas dicimus, sed non
19    3|         personas dicimus, sed non plures homines.~ ~[3.26] VIII.
20    3|        quod, quemadmodum totum ad plures partes quas continet se
21    3|        quod non in altero, ut cum plures idem furtum fecerint, alius
22    3| suspenditur, alius euadit; et cum plures de genere Cornelii sint,