Liber

 1    1|     sine duobus aliis. Qui enim potens est, si id quod potest iuxta
 2    1|     efficacia caret. Quod si et potens sit et sapiens, sed nequaquam
 3    2|        uidelicet non semper aut potens fuerit aut sapiens, donec
 4    2| uidelicet deus esset, nec tamen potens aut sapiens esset. Quod
 5    2|       ex eo tantum dicatur quod potens est, filius ex eo quod discretus,
 6    2|       eo quod discretus, id est potens discernere, spiritus sanctus
 7    2|         hoc solum exigit ut sit potens siue etiam omnipotens, hoc
 8    2|   diuina potentia, hoc est deus potens, et deus filius diuina sapientia,
 9    2|       eo quod pater est, id est potens, sit filius, hoc est discretus,
10    2|         obiectio. Cum uidelicet potens et sapiens, id est pater
11    3|  secundum hoc scilicet quod est potens et sapiens et benignus,
12    3|       quin unaqueque personarum potens sit et sapiens et benigna?
13    3|  benigna? Cum itaque filius sit potens et tantumdem ualeat dicere
14    3|         amat". Similiter licet "potens" et "pater" per se dicta
15    3|      haec enuntiatio "pater est potens siue benignus" ad identitatem
16    3|      quod id quod pater est sit potens siue benignum. Haec autem
17    3|      commemorando potentiam qua potens est efficere quod rogatur.
18    3|     sonet hoc tantum quod "deus potens", sed etiam quod "deus omnipotens",
19    3|       pater" dicat simpliciter "potens", non etiam "omnipotens",