Liber

 1    1|        ac simplicem substantiam diuinam patrem et filium et spiritum
 2    1|      queat; filium autem eandem diuinam substantiam dixit secundum
 3    1| spiritum sanctum, ac si dicamus diuinam substantiam esse potentem,
 4    1|  componere, ac si dixerit ipsam diuinam potentiam omnia in sapientia
 5    2|   fidelium dubium esse arbitror diuinam substantiam, sicut partium
 6    2|        autem spiritualis doctor diuinam substantiam simplicem astruit,
 7    2|    substantialiter, ut scilicet diuinam substantiam conficiant,
 8    2|         itaque rationibus patet diuinam substantiam omnino indiuiduam,
 9    3|          pater" non simpliciter diuinam potentiam, sed omnipotentiam
10    3|       prophetae quam philosophi diuinam generationem attingere ausi
11    3|  omnipotentiam, sed simpliciter diuinam potentiam intelligimus,
12    3|      nitatur, quod dicat potius diuinam potentiam et diuinam sapientiam
13    3|     potius diuinam potentiam et diuinam sapientiam a se mutuo conuerti,
14    3|   transferantur, quis abhorreat diuinam potentiam aut sapientiam
15    3|      modis anathematizandum est diuinam potentiam esse materiam
16    3|     iuxta Aristotelis rationem, diuinam potentiam naturaliter priorem
17    3|         ita etiam dici conuenit diuinam substantiam, hoc est deum
18    3|    pater" et hoc nomen "filius" diuinam potentiam et diuinam sapientiam
19    3|    filius" diuinam potentiam et diuinam sapientiam non in eo tantum