Caput

 1   79|        hunc hominem esse asinum, uerum intelligere conuincitur.
 2   79|         sese res habet concipit, uerum concedi conuenit. At rursus,
 3   86|        attendo esse animal, quod uerum est, uerum habeo intellectum,
 4   86|          animal, quod uerum est, uerum habeo intellectum, qui est
 5   87|         animal irrationale tale, uerum uel sanum in hoc habet intellectum,
 6   88|          esse asinum, intelligit uerum, et ita omnis qui intelligit
 7   88|          esse asinum, intelligit uerum; facile responsum damus
 8   90| consequentia, et illa propositio uerum. Et ita qui hoc diceret,
 9   90|           et qui illud dicerent, uerum. Sic, neque is qui intelligit
10   92|     superest quaestio quomodo id uerum sit, non uel hic homo uel
11   97|    habere conceptum, quod quidem uerum est, etiam si neque hunc,
12  100|        concedendum est, licet id uerum sit quod habeam intellectum
13  100|      intelligo chimaeram albam", uerum esse potest, si uidelicet
14  101|         pluribus", additio haec, uerum quem intendimus ostendit