Caput

  1    3|      assignare, tunc etiam cum simul in anima fiunt.~ ~
  2    4|              animae applicatio, quam in rem corporalem dirigi atque
  3   11|           subiecti, uel eas scilicet in se ipsis speculando uel
  4   12|            ex ratione deliberet, sed in his rebus quas sensimus,
  5   14|              habentur, diuersa agunt in ipsa cum longe, ut ex suprapositas
  6   14|         diuersae, cum haec uidelicet in deliberatione sit, illa
  7   14|            Sed et diuersi sensus cum in eadem re simul agunt, uel
  8   14|            omnino integer permanebit in eadem scilicet rei deliberatione
  9   15|        sensus agit, imaginatio simul in ipsum agere non potest;
 10   16|   imaginationem deferunt quam sensus in eis reliquit impressam.
 11   18|             est, arbitror, quod, dum in aliqua re per intellectum
 12   19|                19] Verbi gratia, dum in homine hoc solum quod ad
 13   20|                    20] Sensus quippe in nobis primum excitantur
 14   22|        nequaquam, iuxta Aristotelem, in hac uita contingere credimus,
 15   22|             deficiente et quodammodo in nobis moriente homine, suscitatur
 16   31|         confici dictionibus propriam in ipsis significationem tenentibus;
 17   33|   comprehensiuum rerum, siue partium in quantitate conuenientium
 18   33|           omnia non per successionem in ipso nomine intelliguntur.~ ~
 19   34|         fortasse sunt simul actiones in uno simplicis sermonis intellectu,
 20   36|             modus tamen intelligendi in eo, ut diximus, differt,
 21   37|  intellectarum rerum, quia uidelicet in utraque uoce easdem res
 22   38|             antea intellecte. Et cum in utroque intellectu animalis
 23   38|           eius quam secundum formas, in quibus tota animalis constitutio
 24   39|   animationem, et sensibilitatem, ut in substantia animalis coniuncta,
 25   42|             est animal. Prius quippe in hac oratione:~ ~ Res quae
 26   45|                              45] Sed in hoc quidem refellendo, non
 27   45|         nobis persistendum censemus, in quo aut comprobando aut
 28   46|               uel si sunt compositi, in una coniunctione uel diuisione
 29   49|              modum uel unitatem siue in re ita sit ut concipitur
 30   50|      proprietatem quamdam determinat in re praecedentis dictionis,
 31   51| intelliguntur. Saepe autem contingit in uno intellectu plures fieri
 32   51|           tollitur intellectus, quia in toto intellectu unius coniunctionis
 33   52|            quidem cursus ad hominem, in eo quod dicitur "homo qui
 34   52|              currit ambulat~ ~et fit in summa totius orationis una
 35   52|           est homo qui ambulat~ ~tam in praedicata oratione quam
 36   52|             praedicata oratione quam in subiecta, una per se fit
 37   52|             fiunt ut de ipsis rursus in summa totius propositionis
 38   53|          itaque plures coniunctiones in uno intellectu ita conueniunt
 39   54|       quoddam intellectus conficiat. In singulis quippe conceptionibus
 40   54|       singulis quippe conceptionibus in se iterum animus redit,
 41   54|           iterum animus redit, quasi in singulis motum intelligentiae
 42   57|       quoniam non est", et Boethius, in editione super Peri hermeneias:
 43   58|              appellat, ubi uidelicet in eisdem Peri hermeneias dicit: "
 44   58|                Est autem quemadmodum in anima aliquotiens intellectus
 45   58|              intellectus Aristoteles in eodem rerum similitudines
 46   59|           hic intellectus chimaerae, in rerum euentu, rem subiectam
 47   60|     meminimus "Est autem quemadmodum in anima" etc., et rursus "
 48   62|             deliberantis intellectus in qua uis totius deliberationis
 49   63|           dicimus terminum per quem, in intellectu primo, res substernitur
 50   63|            substernitur quam deinde, in copulatione uel remotione
 51   63|               praedicato perficitur, in qua scilicet coniunctione
 52   64|           praedicatum dicit, cum ait in secundo Peri hermeneias
 53   64|            praedicando essentiam, et in eodem, ipsas praedicatorum
 54   64|            appositiones. Sicut autem in eo quod dicitur uis enuntiationis
 55   64|             enuntiationis consistit, in quo ipsa consummatur atque
 56   64|    consummatur atque perficitur, ita in intellectu termini qui dicitur,
 57   65|               Tantumdem quippe ualet in intellectu "quisque" uel "
 58   65|            nomina quae diuidua sunt, in constructione cum illis
 59   65|          intellectus, non tamen idem in enuntiatione ualent, cum
 60   66|     Similiter et subiecta eamdem uim in subiectione custodiunt quam
 61   66|   subiectione custodiunt quam habent in praedicatione. Ut uidelicet,
 62   67|                eaedem etiam fortasse in intelligentia uoces sunt,
 63   67|             haec mente concipio. Sed in constructione, uoces iste
 64   67|            eaedem sint penitus uoces in significatione, idem penitus
 65   67|         significatione, idem penitus in contextu constructionis
 66   67|              ualeant, de quo plenius in constructionibus prosequimur.~ ~
 67   70|          subiacente habetur, qui eam in aliquo aliter quam subsistat
 68   70|         respectu subiectae materiae, in se ipsa speculantur, uel
 69   71|        corporis uel scientiam animae in proprio esse suo attendo,
 70   71|            proprio esse suo attendo, in eo scilicet quod color est,
 71   71|          scientia, seu qualitas, uel in quocumque alio esse suo
 72   71|        abstraho, eas uidelicet solas in propriis naturis per se
 73   71|         simpliciter hominem excogito in eo scilicet tantum quod
 74   71|         rationale mortale, non etiam in eo quod est hic homo uel
 75   75|             et aliquando tamen ipsum in eo tantum quod corpus est
 76   75|              corpus est attendo, non in eo quod homo est, uel quod
 77   75|               uel quod albet; et sic in singulis rebus quas intellectus
 78   75|        simpliciter ac pure concipit, in eo scilicet tantum attendens
 79   76|           Corporea quippe substantia in hoc corpore, quid est aliud
 80   76|          corpus?...uel humana natura in hoc homine, hoc est in Socrate,
 81   76|        natura in hoc homine, hoc est in Socrate, quid aliud est
 82   77|        cogitauerat, non reperiat eam in multis contrario modo sese
 83   79|         omnino falsum est, non quid, in eo ipso quod hoc intelligit,
 84   79|         intelligere esse animal, cum in asino necesse sit animalis
 85   79|          quod est asinus profitetur, in quo generale ipsum, quod
 86   79| intelligentiam contineri. At non ita in uno contrario necesse est
 87   81|              intelligendo rem, alius in subsistendo, hoc est alius
 88   81|              hoc est alius modus sit in intelligentia eius, alius
 89   81|            intelligentia eius, alius in subsistentia ipsius. Veluti
 90   81|            aliter quam sit", hoc est in statu alio eam attendo quam
 91   81|           alio eam attendo quam ipsa in se habeat, uel quocumque
 92   81|        habentem quam sese habeat. Et in primo quidem sensu, hoc
 93   81|              modus ipsius copulatur; in secundo uero sensu, ad participium
 94   84|              uel non esse asinum, et in hoc solo quiescat intellectus
 95   85|             modo quo se habet, sanum in hoc intellectum habet. Sed
 96   85|      intellectum, nisi forte addamus in eo quod illud intelligit.~ ~
 97   86|             esse animal irrationale, in eo quod ipsum attendo esse
 98   86|           intellectus falsi, sed non in eo quod hoc totum attendo
 99   87|    irrationale tale, uerum uel sanum in hoc habet intellectum, pro
100   87|             coniunctum, non possimus in praedicatione eius intellectus
101   87|   substantiam ac naturam asini simul in hoc nomine, quod est asinus,
102   88|        uidelicet, si medius terminus in eodem sensu sumatur, firma
103   90|              irrationale, intelligit in hoc eum esse animal, licet
104   90|           hoc eum esse animal, licet in intellectu hoc toto ille
105   90|             esse animal irrationale, in hoc toto attendit esse animal,
106   90|            attendit esse animal, cum in hoc solo nisus animi sui
107   90|             pro illo tantum conceptu in quo nisus ipse animi atque
108   92|    significare habeant, aut quae res in eis intelligantur. Ut, cum
109   92|         equaliter se habet, quam rem in ipso intelligam quaeritur.
110   92|               respondeatur quod homo in ipso intelligitur, superest
111   94|            ipsius sensus qui nonnisi in aliquam rem existentem agat,
112   95|             aliquem conceptum habeam in quo naturam humanam concipiam,
113   95|        innumerabiles conceptus sint, in quibus humana excogitatur
114   95|            etsi numquam ille sit; et in quibuscumque conceptionibus
115   99|             quemdam, duo sunt sensus in singulis. Unus quidem quod
116   99|          currere, plures sunt sensus in singulis. Unus quidem affirmatiuus,
117  101|            est habeo talem conceptum in quo excogito aliquid tamquam
118  103|         chimaeram quae est~ ~transit in locutionem propriam, quia
119  103|          sigillatim dicti, qui tamen in contextu constructionis