Caput

 1    6|           animus confingit tamquam animal partim ex homine partim
 2   19|        intelligere nitimur, utpote animal rationale mortale, circumscriptis
 3   36|           sententia huius nominis "animal" et eius diffinitionis quae
 4   39|           39] Quippe qui hoc nomen animal audit, simul haec tria:
 5   41|            et diuidens. Sicut enim animal intellectum coniunctarum
 6   41|          et sonat res quae non est animal diuisorum facit.~ ~
 7   42|          quae est res quae non est animal. Prius quippe in hac oratione:~ ~
 8   42|      oratione:~ ~ Res quae non est animal~ ~rem simpliciter attendo
 9   42|        quod subditur "quae non est animal", animalis naturam a re
10   42|        quamdam rem tamquam non sit animal concipiam.~ ~
11   49|  declaremus exemplis. Cum dico:~ ~ Animal rationale~ ~si continue
12   49|            ea profero, auditor ita animal et rationalitatem concipit
13   49| rationalitate constituat, quod est animal rationale. Nec minus cum
14   49|             Nec minus cum dico:~ ~ Animal non rationale~ ~sic et animal
15   49|      Animal non rationale~ ~sic et animal et non rationale demonstro,
16   49|        copulem, idem uidelicet tam animal quam non rationale esse
17   49|          scilicet non rationale ad animal, et diuisio, hoc est remotio
18   49|          uel chimaera alba quomodo animal rationale uel homo albus.
19   54|            rationale mortale" uel "animal" et postmodum, paululum
20   62|            ueluti cum hominem esse animal, et margaritam esse lapidem
21   71|       tantum quod homo est, id est animal rationale mortale, non etiam
22   79|           intelligit et ipsum esse animal, et quoddam animal esse
23   79|            esse animal, et quoddam animal esse asinum, quae utraque
24   79|          esse asinum, hoc est esse animal tale, concedendus est intelligere
25   79|   concedendus est intelligere esse animal, cum in asino necesse sit
26   79|           generale ipsum, quod est animal, necesse est per intelligentiam
27   84|           Socratem intelligam esse animal, uel non esse asinum, et
28   84|          intelligam tantum quoddam animal esse asinum, hoc est quod
29   84|       asinum, hoc est quod quoddam animal sit asinus. Si autem intelligam
30   84|           intelligam Socratem esse animal irrationale, non intelligo
31   86|            intelligo Socratem esse animal irrationale, in eo quod
32   86|            quod ipsum attendo esse animal, quod uerum est, uerum habeo
33   86|        quod hoc totum attendo esse animal irrationale.~ ~
34   87|      Socratem esse asinum, hoc est animal irrationale tale, uerum
35   87|           quod intelligat eum esse animal, non est audiendus. Cum
36   88|         asinum, intelligit quoddam animal esse asinum, et omnis qui
37   88|       omnis qui intelligit quoddam animal esse asinum, intelligit
38   89|        terminus intelligit quoddam animal esse asinum, quod duobus
39   89|        intelligit hoc quod quoddam animal est asinus, ac si dicatur:
40   89| particularis affirma­tiue Çquoddam animal est asinusÈ. Et tunc quidem
41   90|          intelligens Socratem esse animal irrationale, intelligit
42   90|         intelligit in hoc eum esse animal, licet in intellectu hoc
43   90|        propositio:~ ~ Socrates est animal irrationale~ ~non proponit
44   90|         non proponit Socratem esse animal, sed pars eius, sicut nec
45   90|           intelligit Socratem esse animal irrationale, in hoc toto
46   90|          in hoc toto attendit esse animal, cum in hoc solo nisus animi
47   94|          concipit humanam, hoc est animal tale attendit. Unde si postmodum
48  102|            Et cum "chimaera" dicat animal tale, profecto et quoddam
49  102|          tale, profecto et quoddam animal intellectum esse constat.~ ~