Caput

 1    1| diligenter eos disiungi conuenit: sensus uidelicet, imaginatio, existimatio,
 2    3|         Vocabulo etiam nonnumquam sensus pro intellectu abutimur,
 3    3|          fortassis quod huiusmodi sensus similior intellectui uideatur
 4    3|           tam origine quam nomine sensus et intellectus coniuncti
 5    4|           4] Differunt autem quod sensus perceptio rei corporalis
 6    5|          Et haec quidem clara est sensus et intellectus differentia.~ ~
 7    6|                      6] Praeterea sensus nullam uim deliberandi aliquid
 8   12|        imaginatio quoque sicut et sensus nihil ex ratione deliberet,
 9   12|       imaginatio sit quam quaedam sensus recordatio, cum uidelicet,
10   12|          quodammodo recordationem sensus affectum retinet, quomodo
11   12|           animae sicut frequenter sensus et intellectus, non possumus
12   13|       ratione deliberet sicut nec sensus. Saepe quippe sentimus ea
13   13|           occurrunt circumferatur sensus, animus tamen per intellectum
14   14|            Sed et cum de eadem re sensus et intellectus simul habentur,
15   14|       illa minime. Sed et diuersi sensus cum in eadem re simul agunt,
16   15|          ad hoc spectat quod, cum sensus quoque confusa sit animae
17   15|       necesse erat ad exclusionem sensus illud supponi. Ubi enim
18   15|           illud supponi. Ubi enim sensus agit, imaginatio simul in
19   15| discernens diiudicatione sicut et sensus facit, percipiendo, ut iam
20   16|    presentia sensui non occurrit, sensus uero de presente tantum.
21   16|           notandum quod ubicumque sensus esse potest, et imaginatio.
22   16|       imaginationem deferunt quam sensus in eis reliquit impressam.
23   18|           attendere curamus, ipsa sensus consuetudo, a quo omnis
24   19|         necessitate consuetudinis sensus tamquam coloratum imaginor.~ ~
25   20|                               20] Sensus quippe in nobis primum excitantur
26   20|         autem, ut suprameminimus, sensus consuetudo adnectitur nobis,
27   23|    aduersus Aristotelem quod, cum sensus et intellectus simul sunt,
28   81|        aliter quam sit", duo sunt sensus. Unus quidem huiusmodi si
29   81|  existentiae rei; et hic est unus sensus, cum dicitur intelligo istam
30   81|           sese habeat. Alius uero sensus est si ita dicam "intelligo
31   81|              et secundum diuersos sensus, diuersae dandae sunt responsiones.~ ~
32   93|    intellectibus ad similitudinem sensus, ratiocinantur, ut uidelicet,
33   94|       significatorum enuntiatorum sensus diligenter attendere, ut
34   94|       homo intelligitur", hic est sensus, quod aliquis per intellectum
35   94|            ex natura tamen ipsius sensus qui nonnisi in aliquam rem
36   99|        istorum currit" duos habet sensus: unum uidelicet hypo­theticum
37   99|         currere quemdam, duo sunt sensus in singulis. Unus quidem
38   99|         dico currere, plures sunt sensus in singulis. Unus quidem
39   99|        currit", affirma­tiuus est sensus. Si uero ita quod neutrum
40   99|          illum, duo sunt negatiui sensus, et primus quidem sensus
41   99|          sensus, et primus quidem sensus est negationis diuidentis
42  101|  fortassis hic est magis proprius sensus. Sed et cum dicimus "non
43  101|         uidetur omnino uerus esse sensus. Similiter et si dicam "
44  102|           chimaeram, et talis est sensus quod habeo conceptum huiusmodi,
45  103|      talem intellectum eius" sint sensus per se dictae quod, ideo
46  103|          seruent, quia saepe eius sensus sunt sermones per se sigillatim