Caput

 1    1|      affectionibus disiugere, his uidelicet quae ad eorum naturam maxime
 2    1|         disiungi conuenit: sensus uidelicet, imaginatio, existimatio,
 3    3|          intellectu abutimur, cum uidelicet sensum uerborum dicimus
 4    5|           indiget instrumenti quo uidelicet ad excogitandum utatur,
 5   12|    quaedam sensus recordatio, cum uidelicet, re quam sentebamus absente,
 6   14|           sint diuersae, cum haec uidelicet in deliberatione sit, illa
 7   15|        sit animae perceptio nihil uidelicet ex ratione diiudicans, necesse
 8   16|          re absente tantum, cuius uidelicet presentia sensui non occurrit,
 9   17|         supra descripsimus, omnem uidelicet confusam animae perceptionem
10   20|         sine utroque habeatur, ut uidelicet nihil animo occurrat nisi
11   31|           intellectuum natura, ut uidelicet sicut sermonum alii simplices
12   31|           modo simplices sunt qui uidelicet ex simplicibus habendi sunt
13   32|         hominem intelligendo, cum uidelicet audit homo quod ad significandum
14   34|         plura concipit animus, ut uidelicet ex unaquaque re quam deliberat,
15   35|          et intellectu agitur, ut uidelicet modo aliquid simul animus
16   35|           res significantis, quod uidelicet per dictionem quae nullis
17   37|         intellectarum rerum, quia uidelicet in utraque uoce easdem res
18   48|       quolibet alio modo, dum hoc uidelicet, ut supra generaliter commemorauimus,
19   49|      substantiam ea copulem, idem uidelicet tam animal quam non rationale
20   50|        essentiae non respuit, cum uidelicet dicitur "domus Socratis"
21   50|          praecedenti dictione, ut uidelicet eadem res subiecta utrique
22   58|         intellectus appellat, ubi uidelicet in eisdem Peri hermeneias
23   59|           e contrario sunt, ut si uidelicet intelligam chimaeram quae
24   59|          subiectam non habet quae uidelicet res, secundum huiusmodi
25   64|    praedicari", "dici" utitur, ut uidelicet praedicatum de subiecto
26   66|       habent in praedicatione. Ut uidelicet, per ista quae diuidua sunt,
27   71|          quodammodo abstraho, eas uidelicet solas in propriis naturis
28   73|    contrario dici potest, si quis uidelicet subiecta superpositis substracta
29   74|      habet concipere uidetur, cum uidelicet utroque res coniunctas diuisim
30   74|      diuisim non subsistunt; modo uidelicet solam materiam per se, modo
31   78|          prosequamur partem utrum uidelicet omnis intellectus sanus
32   81| supraposita potest intelligi, cum uidelicet quaerebatur utrum omnis
33   82|          celeriter non facit, dum uidelicet iste, hoc dicendo, celeriter
34   83|    terminationem transeamus utrum uidelicet omnis intellectus sanus
35   85|  simpliciter concedendum esse, ut uidelicet omnis intelligens aliquam
36   88|       facile responsum damus quod uidelicet, si medius terminus in eodem
37   91|         intellectu huius rei, cum uidelicet, ut supra notauimus, intelligere,
38   92|      uniuersalium uocum, quas res uidelicet significare habeant, aut
39   92|     aliquis ibi intelligatur, cum uidelicet omnis homo aut hunc, aut
40   93|         aliquem alium sentiri, eo uidelicet quod omnis homo sit uel
41   93|         sensus, ratiocinantur, ut uidelicet, si homo intelligatur, necesse
42   98|        sed potius ut neutrum, cum uidelicet neque hunc currere intelligam,
43   98|          currere quam quidam, cum uidelicet neque hic dicatur ibi currere,
44   99|           duos habet sensus: unum uidelicet hypo­theticum disiunctae
45  100|             uerum esse potest, si uidelicet habeam intellectum huius