[13] Est itaque imaginatio confusa animae perceptio sine sensu eius scilicet rei quam imaginamur; confusam dicimus, cum nihil ipsa ex ratione deliberet sicut nec sensus. Saepe quippe sentimus ea quae nequaquam intelligentes attendimus, et cum ad exteriora quae occurrunt circumferatur sensus, animus tamen per intellectum ad alia dirigitur. Verbi gratia, cum alicuius rei studio uel meditatione occupati tenemur, ad eam intelligentiae nostrae nisus dirigitur, non ad eas res quas praesentes uel uidemus uel aliquo modo sentimus. Alioquin uix unquam terram uel caelum, quae assidue uidemus, intelligere cessaremus.