II. ALAUDAE

Tintinant aures mihi nuntiantes

non ita absenti bona verba dici,

mens nec ipsa iam meliora de me

        sentit et adfert.

95

Quin et ex alto videor mihi corde

omen exaudire malum, velut si

tu gemas, orto Cane, parra, nulli

        conspicienda.

Sentio: sed quid faciam? Voluptas

100

altior sensus animumque tangit

et beat, monstrent licet haec et illa et

        omnia letum.

Inminent campis nebulae malignis,

alites ipsis nebulis rapaces:

105

garriunt vero super has et illas

        semper alaudae.

Hinc voluit propriis Calvom meminisse Priapi

versiculis, elegis Sileni Musa Catullum.