III. PRIAPUS

Sola deliciis suis destituta puella

110

quaedam reptat in hortulo, subrubent ubi mala,

iamque humi cucumis viret, iam cucurbita pallet.

Tristis adloquitur senem mox puella Priapum:

"Cur, quaeso, iuvenis iubet me valere, Priape,

cuius in tenero fides tanta amore reperta est?

115

cui nemo facinus volens exprobraverit, unum

praeter hoc miserae mihi, nolit ipse quod unus?

Qui tamen sequitur malam stultus omnivolamque

feminam, et magis et magis tanto deperit illam

quanto digna minus minusque et videtur et ipsa est".

120

Cui Priapus: "In hortulo falce qui tibi tutus

est mea, aspice ut mala dulcia pendent,

aspice ut tibi et inminent sorba livida eidem.

Quae si sponte cadunt, legis sorba, mala relinquis.

Namque dulcem ab eo trahunt ipso sorba

125

unde amarities venit multa marcida malis.

Haec contusa, puto, levi quamvis volnere sordent,

haec sunt in pretio magis quo sunt putidiora".