XIV. MEL

At tu, Catulle, somnia, ut lubet: licet

captare nubes, experiri Lesbiam.

315

Tua, ut leo, in te patere, saeve, verbera,

sine illa taetra peste morboque inplicet,

expellat omni pectore omne gaudium,

perurat intestina! Nam quid adtinet?

Flores amaros apibus offerat salix:

320

apes amaro ex flore dulce mel liquant.

Tristisque amor progignet iste carmina

saeclis futura plurimis dulcedini.

Consurgunt tandem, nam serior appetit umbra.

Mox vero ut minime iuvisset cena Catullum,

325

non oculos somnus noctu texisset (at illum

excepit, lecto deserto, lectulus, et sic

fecit, Calve, tibi parvom, iucunde, poema),

ipse, puto, dixit, nec me narrare necesse est.