Cap. Par.

 1      II, 16|      quisquam negare. Christianum hominem omnium scelerum reum, deorum,
 2      IV,  6|                       6] Miramini hominem aut errare potuisse in lege
 3      IX,  8|       utero, dum adhuc sanguis in hominem delibatur, dissolvere non
 4       X,  7|           antiquitatum aliud quam hominem promulgaverunt, si quantum
 5       X, 11|        Etiam Iovem ostendemus tam hominem quam ex homine, et deinceps
 6      XI,  6|           illum aliquem principem hominem de terra exuberasse, quia
 7      XI,  6| sustinendo homini prospectum post hominem potuit inferri.
 8      XI, 12|           probare poteritis, nisi hominem negaveritis.
 9   XVIII,  2|          universa condiderit, qui hominem de humo struxerit (hic enim
10     XXI, 17|                   17] Quem igitur hominem solummodo praesumpserant
11     XXI, 28|       colimus per Christum. Illum hominem putate, per eum et in eo
12     XXI, 29| respondeamus, et ipsi dominum per hominem Moysen colere didicerunt:
13    XXII,  7|    accuratior pascua est, quam ut hominem e cogitatu verae divinitatis
14  XXXIII,  4|                                4] Hominem se esse etiam triumphans
15  XXXIII,  4|           tergo: Respice post te! Hominem te memento! Et utique hoc
16   XXXIV,  4|       erubescit adulatio eiusmodi hominem deum appellans, timeat saltim
17  XLVIII,  1|          de sententia Pythagorae, hominem fieri ex mulo, colubram
18  XLVIII,  1|          Christianus si de homine hominem ipsumque de Gaio Gaium reducem
19  XLVIII,  3|        multo utique dignius credi hominem ex homine rediturum, quemlibet
20  XLVIII,  3|       quemlibet pro quolibet, dum hominem, ut eadem qualitas animae