Cap. Par.

1      II, 12|    nos perire, quos pessimos creditis. Sic enim soletis dicere
2      II, 13|       si negaverimus, statim creditis.
3      II, 20|    quodcunque aliud esse nos creditis? In nobis solis pudet aut
4     VII,  2| curatis. Ergo aut eruite, si creditis, aut nolite credere, qui
5     XXI, 26| Christianis propter quos non creditis Christianis.
6   XXIII, 17|  loquuntur, qui mentientibus creditis. Nemo ad suum dedecus mentitur,
7     XXV,  1|  etiam testimoniis quos deos creditis, ut nihil iam ad hanc causam
8   XLIII,  2|     sternant, quia forte non creditis, sed a quibus nihil timere