Cap. Par.

 1       X,  2|             demum coli debuissent, si dei fuissent. Tunc et Christiani
 2       X,  3|               3] Sed nobis, inquitis, dei sunt. Appellamus et provocamus
 3      XI, 12|       quicunque similes sunt alicuius dei vestri, quem neminem integrum
 4     XII,  3|             in patibulo primum corpus dei vestri dedicatur.
 5     XII,  4|              gomphos sine capite sunt dei vestri. Ad bestias impellimur.
 6     XII,  5|              damnamur. Inde censentur dei vestri. In insulis relegamur.
 7     XII,  6|        contumelias fabricationis suae dei vestri, sicut nec obsequia.
 8    XIII,  1|                          1] Sed nobis dei sunt, inquis. Et quomodo
 9    XIII,  3|          supra praestrinximus, status dei cuiusque in senatus aestimatione
10    XIII,  6|             sunt notae captivitatis), dei vero qui magis tributarii,
11    XIII,  8|             addicitis. Accepto ferent dei vestri, immo gratulabuntur,
12    XIII,  9|         statua et inscriptione Sancti Dei inauguratis, cum de paedagogiis
13    XIII,  9|         facitis, licet non nobiliores dei veteres tamen contumeliam
14     XIV,  6|            vel errores domus alicuius dei praefentur.
15      XV,  3|                   3] Ipsum quod imago dei vestri ignominiosum caput
16      XV,  4|              poenarum proinde saltant dei vestri argumenta et historias
17      XV,  7|              nescio, ne plus de vobis dei vestri quam, de Christianis
18     XVI,  1|          Tacitus suspicionem eiusmodi dei inservit.
19     XVI,  6|           viderit forma, dum id ipsum dei corpus sit. Et tamen quanto
20     XVI, 12|                      12] Sed nova iam dei nostri in ista proxime civitate
21    XVII,  6|            respicit. Novit enim sedem dei vivi; ab illo, et inde descendit.~
22   XVIII,  6|                scilicet ad domesticam dei gentem ex patrum gratia.
23     XIX,  1|           appellatio ista verae vatis dei veri passim super ceteros
24     XIX,  1|              mentitae, quemadmodum et dei vestri.]~
25     XXI,  4|             et tanta felicitas, ut de dei vocibus, quibus edocebantur,
26     XXI,  7| praenuntiabatur, Christus ille filius dei. Huius igitur gratiae disciplinaeque
27     XXI,  7|        deductor generis humani filius dei adnuntiabatur: non quidem
28     XXI,  9|                            9] Ceterum dei filius nullam de impudicitia
29     XXI, 11|           generatum et idcirco filium dei et deum dictum ex unitate
30     XXI, 13|            deo profectum est, deus et dei filius et unus ambo. Ita
31     XXI, 14|                       14] Iste igitur dei radius, ut retro semper
32     XXI, 17|              ostendens se esse verbum dei, id est ΛΟΓΟΝ, illud primordiale,
33     XXI, 25|           orbem ex praecepto magistri dei paruerunt, qui et ipsi a
34    XXII,  9|                9] Dispositiones etiam dei et tunc prophetis contionantibus
35   XXIII,  2|            daemones operantur quae et dei vestri, ubi est ergo praecellentia
36   XXIII,  8|     sinceritate? Si altera parte vere dei sunt, cur sese daemonia
37   XXIII,  9|        respondent? Nam sicut illi qui dei habentur daemones se dicere
38   XXIII,  9|            dicere noluissent, si vere dei essent, scilicet ne se de
39   XXIII,  9|               agere, si aliqui omnino dei essent, quorum nominibus
40   XXIII, 11|          detegentibus quod neque ipsi dei sint neque ulli alii, etiam
41   XXIII, 12|             sed non Christianorum, ut dei virtus et dei spiritus et
42   XXIII, 12|       Christianorum, ut dei virtus et dei spiritus et sermo et sapientia
43   XXIII, 12|              et sapientia et ratio et dei filius.
44   XXIII, 15|            Christo subiciuntur servis dei et Christi.
45    XXIV,  1|          religionis. Si enim non sunt dei pro certo, nec religio pro
46    XXIV,  1|             religio non est, quia nec dei pro certo, nec nos pro certo
47    XXIV,  2|        colentes veram religionem veri dei non modo neglegendo, quin
48    XXIV,  4|           transfert nec appellationem dei ita ut imperatoris in aliquo
49     XXV, 11|        cultoribus suis, ut qui nondum dei habebantur. Ergo aliorum
50     XXV, 11|       regnabatur multo ante quam isti dei inciderentur. ~
51   XXVII,  4|               divortium aemulus et ob dei gratiam invidus de mentibus
52    XXIX,  3|                      3] Multi denique dei habuerunt Caesarem iratum.
53     XXX,  7|              erit crimen, ubi veritas dei et devotio est.~
54    XXXI,  1|              Caesarum curare, inspice dei voces, litteras nostras,
55   XXXII,  2|           voce daemonia? Nos iudicium dei suspicimus in imperatoribus,
56   XXXIV,  1|               se volebat; et hoc enim dei est cognomen. Dicam plane
57   XXXIV,  1|          quando non cogor, ut dominum dei vice dicam. Ceterum liber
58   XXXIX,  4|            pondere, ut apud certos de dei conspectu, summumque futuri
59   XXXIX,  5|            Neque enim pretio ulla res dei constat.~Etiam si quod arcae
60   XXXIX,  6|          custodiis, dumtaxat ex causa dei sectae, alumni confessionis
61      XL,  5|     contemptores Christiani, sed ipsi dei vestri, cum totum orbem
62      XL,  8|               modio metiebatur. Omnes dei vestri ab omnibus colebantur,
63      XL, 13|            temperavit et deprecatores dei esse coeperunt.
64  XLVIII,  4|             et quod omnino de iudicio dei pati debent animae, non
65  XLVIII,  7|                Dubitabitur, credo, de dei viribus, qui tantum corpus
66  XLVIII, 13|              qui nunc, nec alii post, dei quidem cultores apud deum
67  XLVIII, 14|             humano, alius qui iudicio dei apparet, sive de caelo fulmina
68  XLVIII, 15|              durant. Quid nocentes et dei hostes?~
69       L, 15|                pati exoptat, ut totam dei gratiam redimat, ut omnem