Cap. Par.

 1      XI,  2|            esse aliquem sublimiorem deum et mancipem quendam divinitatis,
 2      XI,  4|       mortui, cum dignius ab initio deum aliquem fecisset qui mortui
 3      XI, 10|           conceditis, opinor, illum deum deificum iustitia praecellere,
 4    XIII,  9|          aulicis nescio quem synodi deum facitis, licet non nobiliores
 5      XV,  5|    aliquando castratum Attin, illum deum ex Pessinunte, et qui vivus
 6     XVI,  1|      somniastis caput asininum esse deum nostrum. Hanc Cornelius
 7     XVI,  7|            forte, integrum et totum deum colimus. Diximus originem
 8     XVI,  9|           versimilius solem credunt deum nostrum. Ad Persas, si forte,
 9    XVII,  3|                    3] Hoc quod est, deum aestimari facit, dum aestimari
10    XVII,  5|             sanitatem suam patitur, deum nominat, hoc solo, quia
11   XVIII,  2|         iustitiae innocentia dignos deum nosse et ostendere a primordio
12   XVIII,  2|         inundatos, quo praedicarent deum unicum esse, qui universa
13   XVIII,  9|              Qui audierit, inveniet deum; qui etiam studuerit intellegere,
14     XXI,  4|             Dudum Iudaeis erat apud deum gratia ubi et insignis iustitia
15     XXI,  8|         filiae aut coniugis alienae deum patrem passus est squamatum
16     XXI, 10|                    10] Iam ediximus deum universitatem hanc mundi
17     XXI, 10|           eundem et fatum vocari et deum et animum Iovis et necessitatem
18     XXI, 11|              per quae omnia molitum deum ediximus, propriam substantiam
19     XXI, 11|            et idcirco filium dei et deum dictum ex unitate substantiae.
20     XXI, 28|             et cruenti vociferamur: Deum colimus per Christum. Illum
21   XXIII, 15|         Christum timentes in deo et deum in Christo subiciuntur servis
22    XXIV,  1|        negant esse quaque non alium deum respondent praeter unum,
23    XXIV,  5|                      5] Colat alius deum, alius Iovem, alius ad caelum
24    XXIV,  7|      damnandi qui aliquem huiusmodi deum occiderit.
25    XXIV,  9|           habemur qui non Romanorum deum colimus.
26    XXIV, 10|      quodvis colere ius est praeter deum verum, quasi non hic magis
27    XXVI,  3|       istarum divinitatum, cuius et deum victimis et templum donis
28     XXX,  1|         enim pro salute imperatorum deum invocamus aeternum, deum
29     XXX,  1|            deum invocamus aeternum, deum verum, deum vivum, quem
30     XXX,  1|     invocamus aeternum, deum verum, deum vivum, quem et ipsi imperatores
31     XXX,  1|           animam, sentiunt eum esse deum solum in cuius solius potestate
32     XXX,  2|          imperii sui valent, et ita deum intellegunt; adversus quem
33     XXX,  7|                7] Sic itaque nos ad deum expansos ungulae fodiant,
34    XXXI,  2|     benignitatis etiam pro inimicis deum orare et persecutoribus
35  XXXIII,  2|           maiestatem Caesaris infra deum magis illum commendo deo,
36  XXXIII,  3|                         3] Non enim deum imperatorem dicam, vel quia
37  XXXIII,  3|         audeo, vel quia nec ipse se deum volet dici. Si homo sit,
38  XXXIII,  3|         Negat illum imperatorem qui deum dicit; nisi homo sit non
39  XXXIII,  4|            est qui revocatur, ne se deum existimet.~
40   XXXIV,  3|      appellasti? Esto religiosus in deum, qui vis illum propitium
41   XXXIV,  3|            imperatori. Desine alium deum credere atque ita et hunc
42   XXXIV,  3|           credere atque ita et hunc deum dicere cui deo opus est.
43   XXXIV,  4|           adulatio eiusmodi hominem deum appellans, timeat saltim
44   XXXIV,  4|      Maledictum est ante apotheosin deum Caesarem nuncupari.~
45   XXXVI,  4|          magis nec in ipsum qui per deum tantus est.~
46   XXXIX,  2|            et congregationem, ut ad deum quasi manu facta precationibus
47   XXXIX,  9|            habentur qui unum patrem deum agnoverint, qui unum spiritum
48   XXXIX, 16|            saginandi, sed qua penes deum maior est contemplatio mediocrium.
49   XXXIX, 17|          discumbitur quam oratio ad deum praegustetur. Editur quantum
50   XXXIX, 18|          etiam per noctem adorandum deum sibi esse; ita fabulantur,
51      XL,  8|             ignis. Nemo adhuc Romae deum verum adorabat cum Hannibal
52      XL, 15|            invidia caelum tundimus, deum tangimus, et cum misericordiam
53     XLI,  2| Christianorum.~Hoc, inquitis, et in deum vestrum repercutere est,
54     XLV,  7|          ipse qui timentes iudicat, deum, non proconsulem timentes.~
55    XLVI,  9|                                  9] Deum quilibet opifex Christianus
56    XLVI,  9|             et exinde totum quod in deum quaeritur re quoque adsignat;
57   XLVII,  5|             Inventum enim solummodo deum non ut invenerant disputaverunt,
58   XLVII, 12|         Itaque ridemur praedicantes deum iudicaturum. Sic enim et
59  XLVIII, 13|            dei quidem cultores apud deum semper, superinduti substantia
60  XLVIII, 13|         vero, et qui non integre ad deum, in poena aeque iugis ignis,