De ira
   Cap., Par.
 1     2,  5|       agnovisse quam ignovisse iniuriam. Enimvero ille magnus est
 2     2,  5|       siquidem est dissimulare iniuriam quam ulcisci. Potentiorum
 3     2,  5| fecisse crediderint. Adeo ergo iniuriam saepe vindicare non expedit,
 4     2,  6|      ut videatur loqui, fingit iniuriam. Est etiam aliquis qui hoc
 5     2,  6|      Cogita non facere aliquos iniuriam, sed reponere: aliquos etiam
 6     2,  6|      Quare succenseas? Quod si iniuriam recipis, non est iniuria,
 7     2,  6|  tantum profuit, ut illi etiam iniuriam facere fas sit. Mutum animal
 8     2,  6|  Postremo si bonus vir est qui iniuriam fecit, noli credere; si


De correctione rusticorum
   Cap.
 9    XVIII |  minime veneramus! Nolite ergo iniuriam facere resurrectioni dominicae,


De superbia
   Cap.
10    IV    |   tamquam vere profanus qui ad iniuriam Dei consurgit, derelictus