Liber,  Caput

 1    I,      XV|        gentiles an cognati? An duntaxat eos amicitia iunxisset? --
 2    I,    XVII| intactam reliqueret, partemque duntaxat compleret amentia, quod
 3    I,   XVIII|      sed numinum, quae a nobis duntaxat procurata ad heredem non
 4    I,      XX|       Poliarchus vestium furto duntaxat & capillorum celabitur.
 5   II,       I|   insulae mons spectat, duobus duntaxat callibus ascendi tunc poterat,
 6   II,      XI|     esses a mari provectus uno duntaxat stadio recesserat a flumine.
 7   II,      XI|     perpetuo contiguus dorso & duntaxat parietis interiectu coërcitus.
 8   II,     XII|        Nunc necessaria ad viam duntaxat repraesento. Ex remigibus
 9   II,    XVII|    promisit. "Sed cur privatae duntaxat fortunae mortales sollicitant,
10   II,      XX|       tres in felicitatem quae duntaxat unum capit sumus erecti:
11  III,      IV|       suam non possunt, ab iis duntaxat recipe quod a vobis acceperunt.
12  III,      VI|      non incommodae essent sed duntaxat inutiles, tamen everti consulerem.
13  III,      VI|     creditis urbibus obsequium duntaxat invenient quamdiu voles,
14  III,      VI| principes suos habebant, parvo duntaxat aere vel tenui obsequii
15   IV,   XVIII|   arbitrium sit, sed principis duntaxat unius, cumque tributo semel