Liber,  Caput

 1    I,       X|        excusare: & hunc quidem proelio victum esse, non bello;
 2    I,       X|      me meritum Poliarchi, qui proelio mihi victoriam conciliaverat.
 3   II,     XIX|        tot curis insomnis nunc proelio optabat decernere, nunc
 4   II,     XXI|     nihil optabilius sibi quam proelio experiri, priusquam altius
 5  III,       I|        10. Nicopompus licet de proelio erat lassus tamen nescio
 6  III,    XVII|   motus abriperent. Theocrine, proelio calens oculisque iam alia &
 7  III,    XXIV|     plenum, ac si triumpho vel proelio subveheretur. Populum non
 8   IV,       X|       fuerant Allobrogum Reges proelio illo fusi, inter quos fama &
 9   IV,    XVII| Radirobanem. Sed si bello, non proelio, opus erat, quid faceret
10   IV,      XX|      accensis facibus cruentum proelio campum scrutabantur in cadaverum
11    V,       I|       venit. Adhuc cruentum de proelio religio erat ad aram accedere
12    V,      XI| miscuêre. Praecipua quoque hoc proelio Archombroti fortitudo Sardos
13    V,    XIII|        ferebatur, cecidisse in proelio. Sed liberorum quidem corpora
14    V,     XVI|     non reliquit. Statim ad se proelio idoneos cum armis praecepit