Liber,  Caput

 1    I,      II|          sentiebat. Illum quoque existimem nimia felicitate laboravisse.
 2    I,      II|         quamcunque placere pacem existimem, ut illi qui iam ad Lycogenem
 3    I,      VI|         quam fatorum esse culpam existimem."~ ~5. Sic loquente Timoclea,
 4   II,    XVII|       natalibus pendere infantem existimem.~ ~10. "Quod ultimum asserui
 5   II,    XVII|       fabulas vestras invaluisse existimem, nisi dicas impiae arti
 6  III,      II|   incolumis, quid me calamitosam existimem? Aut quid tantopere formido?
 7  III,      XI|      quaero. Et te quoque multum existimem proci illius taedio nauseasse.
 8   IV,     III|  emanaverit&emdash;Quid iam enim existimem fore secretum?&emdash;quae
 9   IV,      IV| exercitum5 ab explorato differre existimem, quod navem quae probatis
10   IV,      IV|         Quamquam nec illum velle existimem tantae invidiae potestatem
11   IV,      IX|          fidem muliebri leviorem existimem. Coniugem tuam diu est quod
12    V,    XIII|    genitis solet. Amicum te esse existimem quod videam te amicis quondam
13    V,     XIV|    nimium certa, siquidem plures existimem exemplo quam ingenio peccare.
14    V,     XIV|         qui adsunt multos mirari existimem, quod haec tanquam iniusta