Liber,  Caput

 1    I,      XX|   Nunc si se adiutam vellent, auxilio esse tempus. Si haec mortalia
 2  III,       I| dedisse. Fruere interim bonis auxilio tuo partis & ex laetitia
 3  III,     III|  contemplationem sui, quantum auxilio, quantum viribus praestitisset,
 4  III,       V|      nullam intulit de allato auxilio mentionem, quod maxime apud
 5  III,       V|      externus? At istum prius auxilio Sicilia Regem sensit quam
 6  III,      XI| pugnandum in hunc erit, cuius auxilio sumus incolumes. Quid si
 7  III,    XVIX|     enim hoc erat habuisse in auxilio deam? Praeterea gnatam sacerdotio
 8  III,      XX|      Nullum praemium par esse auxilio quo Meleandrum iuverat arbitratus,
 9   IV,       I|       tuam. Habe & regnum meo auxilio restitutum. Sed ne ingratitudini
10   IV,     III| Radirobanem haberet. Quicquid auxilio iuverat, non benevolentia
11   IV,    XVII|      vultum collegit, deûmque auxilio incolumem filium dixit brevi
12    V,       I|       perduelles turpi noctis auxilio, sociis insepultis, castrorum
13    V,      II|    terris, magno ad armamenta auxilio. Iamque adversi venti ceciderant.
14    V,      IV|       Ipsa vivebat non illius auxilio, sed infelicitate Archombroti,