Liber,  Caput

 1    I,      XI|          illa, te ad pium officium advenisse. Poliarchum, licet in infesta
 2    I,      XV|      turbabant aliquid nuntiaturum advenisse. Sed si tristia afferebat,
 3   II,      XI|       esset, haud libenter accepit advenisse quem vultu composito deberet
 4   II,      XX|            haec erant sibi aemulum advenisse cogitanti, quem a Rege &
 5  III,       V|        potest, intellegat emptorem advenisse." Haec gnaviter agitantem
 6  III,    XIII|           divertit.~ ~2. Ubi autem advenisse Poliarchum referente Arsida
 7  III,     XIV|       amovere Selenissam ne sciret advenisse Poliarchum. Prior Selenissa,
 8   IV,     XVI|        quam praesides Africae deos advenisse arbitraretur. Protinus ex
 9   IV,     XVI|          in ipso temporis articulo advenisse qui certo de principis valetudine
10   IV,    XVII|     Hyanisbe, non sine deûm numine advenisse vires amicas praefata, Poliarchum
11   IV,     XIX|          militibus mentem eripuit. Advenisse deûm iram, vel facta tunc
12    V,     VII|   celeritate constabat nuntiaturum advenisse. Quis esset dicere iussus: "
13    V,     XVI|      tantum belli apparatum cum eo advenisse. Et sub tantae tempestatis
14    V,   XVIII| colloquerentur. Sed illi tunc rati advenisse gerendae rei tempus sustinuêre