Liber,  Caput

 1   II,      XX|       decreverat scire sinebat. Virtiganes dicebatur. Huic tunc & Arsidae
 2  III,     III|      metuere. Mulcebat accensum Virtiganes elevando Archombrotum, suadebatque
 3  III,     XXI|    Argenidem, minis. "Timeo, mi Virtiganes, inquit, suspicionem fraudis
 4  III,     XXI|  Radirobanes Argenidem invisit, Virtiganes clam Selenissae in manus
 5  III,     XXI|     negat."~ ~3. Multum miratus Virtiganes tantae audaciae verba ad
 6  III,     XXI|   laetabitur."~ ~4. Non audebat Virtiganes dissuadere, quamquam pericula
 7  III,    XXIV|    secreto iussi obire quicquid Virtiganes mandavisset. Ille quamquam
 8  III,     XXV|    Eurymedem turbavit adveniens Virtiganes), tamen haud multum a vero
 9  III,     XXV|       caritate iactabantur, cum Virtiganes Radirobanem clam monuit
10   IV,       I|   noctem sentiret. Ausus tandem Virtiganes accedere et quidem, quo
11   IV,     XIX|         Laevum Sardorum regebat Virtiganes, & honori Maurorum Poliarchus
12   IV,      XX|     aegre recessum est. Interim Virtiganes Sardorumque praecipui ad
13    V,       I| consilii cum ceteris purpuratis Virtiganes non desperaverat modo victoriam (