Liber,  Caput

 1    I,       I| properabant elabi victori. Nam urgebat fugientes unus ille Poliarchus
 2    I,      IX|       Selenissa dedecus caedis urgebat ad quam amor impulisset.
 3   II,       X|      ultimo facinore intentius urgebat Poliarchus: num de Reginae
 4  III,      II|       mortuos pietatis officia urgebat. Hi caedere arbores, advehere
 5  III,      XV|     accipiet."~ ~9. Iam tempus urgebat vicissimque expectabat missionem,
 6  III,     XXV|    medicinae seu quieti; simul urgebat qui ad lecticam decurrerent,
 7   IV,      II|      proclamavit ad vindictam. Urgebat tamen attonitam maximus
 8   IV,    XIII|     ingenii mutatione lassare. Urgebat nobilissimam mentem victoriae
 9   IV,   XIIII|      quibus eum Gobryas deinde urgebat, coepit multum flagitare
10   IV,      XV|     ventis. Alius deinde timor urgebat ne, si vincula deessent,
11    V,       I|        sono exilia, eo affectu urgebat ut in vultu videretur vividioris
12    V,      II| nuptiis filiae, quas tantopere urgebat, iniici moram. Tot cogitationum
13    V,     VII|  redderetur carissimum pignus. Urgebat insanus quaestionem, deosque