Liber,  Caput

 1    I,      IV| trementem non audebant. Neque is ratus quod afferebat coram hospitibus
 2    I,    VIII|          sine pudore intuebatur, ratus se ut interfectorem Poliarchi
 3    I,    XVII|         Heraleon, ab averso Rege ratus de supplicio suo agi. Nec
 4    I,      XX|  proderet. Cum Eurymedes hominem ratus ad Argenidis pedes ignara
 5   II,       X| Poliarchus sibi propitios. Neque ratus inutile auxilium lora aliquorum
 6   II,      XV|   flagitium confessus diceretur, ratus hanc esse fallaciam nec
 7   II,    XVII|          de vestris unus mystis, ratus de praeteritis augur, retulit
 8  III,       I|     Radirobanes, quamquam nimium ratus vere haec dici, publice
 9   IV,     XII|    negotiis regium nomen, quippe ratus multum sibi decessurum invidiae,
10   IV,   XVIII|       sentiebat oppugnari, neque ratus Hyanisbem tam ex animi sententia
11   IV,     XIX|           vix spem enatandi esse ratus, tamen veluti ultimo horrore
12    V,     III| Meleander coepit solus spatiari, ratus quae Timonides tanquam pro
13    V,    VIII|    acerbitatem intellegas." Ille ratus de captivitate praedonumque