Liber,  Caput

 1    I,      XV|       neque tristis aut inepta modestia conciliabant dicentem. Utque
 2  III,      IV|    crimen.~ ~3. Et postquam ea modestia consiliis, quae parabat,
 3  III,       V|  fortunam decebat. Argenis non modestia tantum sed occultissima
 4  III,      VI|       nemini gravis erit iusta modestia. Sed quamdiu id cuiquam
 5  III,      IX|        Cum haec diceret, tanta modestia sermonem commendabat, tam
 6  III,      IX|      Accendebat nostrum amorem modestia sua, neque ulla erat in
 7  III,    XVIX|         morbum suum periculosa modestia a sensu meo eriperet, neve,
 8  III,    XVIX| Argenidem adductus ea gratia & modestia fuit, ut hunc crederem rursus
 9  III,    XVIX|      habere suspecta. Nam quae modestia fuit amanti durabit adhuc
10   IV,      II|  licentiae consilium emendavit modestia. Nam sic potius mihi quam
11   IV,      VI|   maiora a nobis quam quae tua modestia possit concipere. Ceterum
12   IV,    XVII|       in Reginam, tam concinna modestia se inferens ut plerique
13   IV,   XVIII|       daturos operam principes modestia ceterisque officiis, ut