Liber,  Caput

 1    I,    VIII|              peremerat, inter ferales luctus vidit attolli in lecticam.
 2    I,      IX|               spississimis singulibus luctus obstabat. Diu par miserabile
 3    I,      IX|           aggemens & cito expiraturos luctus credens, si liberrime solverentur,
 4    I,      IX|             inquit, vana spe extremos luctus differs? Hoc commento nec
 5    I,       X|             sive quo a suspicione sui luctus abesset sive ut inter simulationis
 6    I,       X|           supervenit Timonides maximi luctus auctor nuntiavitque Poliarchum
 7    I,     XVI|         carere. Solis luctibus tantos luctus prosequi tunc licebat. Nunc
 8    I,      XX|              intempestivos in publico luctus vetante, forte etiam quia
 9   II,      IX| cogitationibus miscens animum proximi luctus ignarum. Sed cum de amici
10   II,      IX|          litore, eo crudelior miseros luctus agebat. Recedere terras
11   II,       X|     obstitisset, quam magnos Argenidi luctus haec clava faciebat! Sic
12    V,      IV|              vocaverant. "Heu in meos luctus fortis & sapiens & dignus
13    V,     XIX|               profectus est avertendi luctus causa, quem mors uxoris