Liber,  Caput

 1    I,      XI|    Poliarchus perisset, & ille liberius apud intellegentem mentiebatur.
 2    I,    XIII|     suae & familiaritatis iure liberius hunc casum audebit apud
 3    I,      XX|    ingentibus deinde consiliis liberius vacabo." Cum illud placuisset,
 4    I,      XX|         Fremitus interim & mox liberius murmur in territa plebe.
 5   II,    VIII|         Si quid atrox parabat, liberius in ambos quam in alterum
 6   II,      IX| Timonides & velato capite, quo liberius posset ingemere, descendit
 7   II,      XI|       ut in solitudine maerori liberius vacaret. Lacrimarum causa
 8   II,    XVII|  amentia velle non posse. Quid liberius quam uxorem ducere? Hoc
 9  III,      XV|    fecitque ambobus potestatem liberius colloquendi. Hic rursus
10   IV,       I|        in praetoria navi eris, liberius irasceris & quod in rem
11   IV,       V|     litteris violare, quasi te liberius quam decet amaverim. Quippe
12   IV,      IX|      agi. Tunc vero Regina non liberius modo sed & suavius rem totam
13    V,       V|      nec viros Insulae deesse, liberius Argenis: "Si hoc, inquit,